مقایسه شاخص های فیزیولوژیک بیماران قبل، حین و بعد از ملاقات در بخش مراقبت های ویژه قلبی در بیمارستان امام خمینی (ره) اردبیل

ملاقات یکی از موضوعات اصلی و از نیازهای اساسی بیماران در بخش های مراقبت ویژه می باشد، ولی هنوز مدراک کافی برای تعیین تاثیرات فیزیولوژیک ملاقات بر بیماران وجود ندارد. هدف این مطالعه تعیین شاخص های فیزیولوژیک بیماران قبل، حین و بعد از ملاقات در بخش مراقبت ویژه ی قلبی در بیمارستان امام خمینی(ره) اردبیل می باشد.
این پژوهش از نوع ارزشیابی و به روش توصیفی است که تعداد50 بیمارمبتلا به سکته قلبی حاد به روش نمونه گیری در دسترس مورد بررسی قرار گرفتند. ابزارپژوهش، پرسشنامه و دستگاه مانیتورینگ قلبی بود. جهت تعیین اعتبار ابزار از اعتبار محتوا استفاده شد و پایایی با کالیبراسیون دستگاه بدست آمد.جهت تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار آماری اس پی اس اس16 و آزمون آنالیز واریانس با اندازه گیری های مکرراستفاده شده است.
یافته ها نشان دادند که 72 درصد بیماران مرد و 28 درصد زن هستند. میانگین سنی کل بیماران 8/59 می باشد. تغییرات میزان فشار خون سیستولیک، دیاستولیک و فشار متوسط شریانی، تعداد ضربان قلب، تعداد تنفس، میزان درجه حرارت و درصد اشباع اکسیژن خون شریانی قبل، حین و بعد از ملاقات از نظر آماری معنی دار بود. به این صورت که شاخص های نام برده شده بعد از شروع ملاقات افزایش پیدا کردند که از لحاظ آماری با زمان قبل از ملاقات، تفاوت معنی دار بود و بعد از اتمام ملاقات این شاخص ها مجددا کاهش پیدا کردند که با مقدار آن قبل از شروع ملاقات از لحاظ آماری تفاوت معنی دار نبود.
شاخص های فیزیولوژیک بیماران طی ملاقات در محدوده طبیعی و به صورت گذرا تغییر می کند و 30 دقیقه بعد از ملاقات دوباره به حالت اول برمی گردد و از لحاظ بالینی اهمیت ندارد.