مقایسه اثر بخشی درمان ترکیبی شناختی - رفتاری در گروه های اجتماع مدار و معتادان گمنام بر گرایش به مصرف مواد افیونی

درک کلیه علل و عوامل زمینه ای اعتیاد موجب می شود تا روند پیشگیری، شناسایی، درمان و پیگیری به طور هدفمند طرح ریزی شود. این پژوهش با هدف بررسی مقایسه اثر بخشی درمان شناختی رفتاری(Cognitive –Behavioral Therapy)(CBT) در گروه های معتادان گمنام و اجتماع مدار در مقایسه با معتادانی که فقط متادون درمانی دریافت می کردند، انجام شد.
جامعه پژوهشی شامل معتادان استان خوزستان در مراکز اجتماع مدار، گروه های معتادان گمنام و افرادی که در مطب های پزشکی متادون دریافت می کردند، بودند. نمونه پژوهش 75 نفر آزمودنی بود که در 3 گروه، 25 نفری در 2 گروه آزمایش (گروه معتادان گمنام و اجتماع مدار) که درمان (CBT) دریافت کردند و 1 گروه کنترل (دارو درمانی) که مورد درمان CBT قرار نگرفتند، انتخاب شدند. نمونه به صورت تصادفی خوشه ایو با استفاده از روش همتاسازی انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش را پرسشنامه مصرف مواد و پرسشنامه گرایش به مصرف مواد افیونی گلپرور، تشکیل می دادند. برای تحلیل داده ها از آزمون تحلیل کوواریانس و با استفاده از نرم افزار SPSS انجام شد.
تفاوت میانگین ها حاکی از اثربخشی بیشتر درمان شناختی رفتاری در مقایسه با متادون درمانی بر کاهش گرایش به مصرف مواد افیونی بود. اثربخشی درمان شناختی- رفتاری درگروه های اجتماع مدار بر کاهش گرایش به مصرف مواد افیونی بیشتر از گروه معتادان گمنام بود. یافته ها با(05/0P