مقایسه فلور و تعیین وضعیت پراکنش علف های هرز در سطح باغ های میوه شهرستان خرم آباد

ویژگی های فلور علف هرز باغ های سیب، گردو، انگور، زردآلو، شلیل، هلو و آلو شهرستان خرم آباد با انتخاب تعدادی باغ به روش نمونه گیری تصادفی در مناطق مختلف طی سال 1387 مورد بررسی قرار گرفت. در بین 86 گونه علف هرز شایع در سطح باغ های میوه بالاترین سطح فراوانی (9/86 درصد) به علف هرز چندساله پیچک صحرایی اختصاص داشت. درصد فراوانی برای گونه پیچک صحرایی نسبت به سایر گونه ها بیشتر بود. علاوه بر پیچک صحرایی سه گونه ارزنی، پنجه مرغی و قیاق نیز دارای فراوانی معادل یا بیشتر از 50 درصد بودند. از این چهار گونه دارای بیشترین فراوانی سه گونه چندساله به شمار می روند. کاهوی وحشی و سلمه تره به ترتیب با فراوانی 7/36 و 3/33 درصد نیز نسبت به سایر گونه ها از برتری نسبی برخوردار بودند. در مورد گونه های علف هرز با فراوانی بیشتر از 10 درصد غالبیت با خانواده گیاهی گندمیان بود. بالاترین سطح یکنواختی پراکنش (4/51 درصد) به علف هرز پیچک صحرایی مربوط بود. یکنواختی پراکنش علف هرز پیچک صحرایی به طور کاملا فاحشی بیشتر از سایر گونه ها بود. یکنواختی پراکنش برای سه گونه ارزنی، پنجه مرغی و قیاق نیز نسبت به سایر گونه ها برتری بارزی داشت. بالاترین سطح تراکم (9/15 بوته در مترمربع) به علف هرز کشیده برگ چندساله پنجه مرغی اختصاص داشت. علاوه بر پنجه مرغی سه گونه ارزنی، قیاق و پیچک صحرایی از سطح تراکم بالاتری برخوردار بودند. از این چهار گونه حائز بالاترین سطح تراکم فقط یک گونه پهن برگ و سه گونه دیگر کشیده برگ محسوب می شوند. از میان شش نوع باغ میوه مورد ارزیابی بالاترین سطح تراکم علف هرز (5/137 بوته در مترمربع) به باغ آلو اختصاص داشت. بالاترین سطح نسبت تعداد گونه های چندساله به کل جمعیت علف هرز به باغ آلو اختصاص داشت. در مجموع 22 گونه کشیده برگ در سطح باغ های میوه مشاهده شد. گونه های علف هرز کشیده برگ به سه خانواده گندمیان، جگنیان و پیاز اختصاص داشت. تعداد گونه برای خانواده های گندمیان، جگنیان و پیاز به ترتیب برابر 18، 2 و 1 گونه بود. خانواده های نیام داران با 8 گونه، خانواده های چلیپاییان و چتریان هر یک با 4 گونه و خانواده های تاج خروس، نعناییان، پنیرک و علف هفت بند هر کدام با 3 گونه دیگر خانواده های گیاهی غالب بودند.