مارکرهای اتوایمیون تیروئیدی در بیماران مبتلا به هیپوتیروئیدی

بیماری اتوایمیون تیروئیدی از شایع ترین اختلالات تیروئیدی در مناطق با دریافت کافی ید می باشد و ارزیابی آنتی بادی های تیروئید پراکسیداز (TPO Ab) و آنتی تیروگلوبولین (TG Ab) و آنتی میکروزومال (TM Ab) در اغلب بیماران هیپوتیروئیدی از اهمیت ویژه ای برخوردار است. لذا مطالعه حاضر جهت تعیین فراوانی نقش آنتی تیروئید آنتی بادی ها در افراد هیپوتیروئیدی شهرستان سبزوار طراحی و اجرا گردید.
این یک مطالعه توصیفی - تحلیلی و مقطعی است که در آن 382 نفر از افراد بالای 20 سال با TSH بالاتر از نرمال و T3 و T4 پایین تر از نرمال، به روش نمونه گیری غیراحتمالی در دسترس انتخاب گردیدند. میزان TSH، TPOAb، TGAb و TMAb آن ها به روش الیزا اندازه گیری شد. داده ها توسط روش های آماری مجذور کای، تی مستقل و ضریب همبستگی پیرسون به وسیله نرم افزارSPSS 15 مورد بررسی قرار گرفت و 05/0

میزان میانگین تیتر آنتی بادی های TPOAb، TGAb، TMAb در مردان و زنان با TSH بالای IU/ml m10 به ترتیب 3/72، 3/78 و 50 درصد مثبت به دست آمد. در 3/72 درصد از افراد، TPOAb و در 5/78 درصد، TMAb و در 50 درصد افراد، TGAb بالاتر از حد نرمال بود. بین TPOAb و TGAb بیشترین همبستگی وجود داشت (89/0= r).
نتایج این مطالعه نشان می دهد که در جمعیت مورد مطالعه در سبزوار میزان TGAb، TMAb و TPOAb بالاتر از مقدار طبیعی است که شدت افزایش TPOAb و TGAb به مراتب بالاتر از TMAb می باشد.