بررسی توزیع فراوانی آلرژی نسبت به آلرژن های غذایی در ساکنان بومی و دانشجویان

آلرژی یا ازدیاد حساسیت به واکنش های غیر طبیعی بدن که با واسطه ی سیستم ایمنی ایجاد می گردند، اطلاق می شود. امروزه آلرژی به مواد غذایی و میوه های تازه به عنوان یکی از مشکلات بهداشت جهانی به ویژه در کشورهای در حال توسعه می باشد و میزان آن همانند بقیه ی اختلالات آلرژیک رو به افزایش می باشد. هدف از انجام این مطالعه بررسی توزیع فراوانی آلرژن های غذایی و شناسایی آلرژن های شایع در منطقه می باشد.
روش تحقیق: این بررسی یک مطالعه ی توصیفی- تحلیلی و از نوع مقطعی است. نمونه ی پژوهش در این تحقیق 339 نفر از افراد بومی و دانشجویان دانشگاه ها بوده که در گناباد به صورت موقت ساکن هستند. از روش نمونه گیری آسان برای جمع آوری داده ها و برای آنالیز داده ها از آزمون های t و کای دو استفاده شد. در این مطالعه از پرسشنامه های انجمن بین المللی آلرژی و ایمونولوژی استفاده گردید.
در این بررسی 339 زن و مرد بررسی شدند که 2/57 درصد بومی گناباد، 4/35 درصد بومی خراسان و 4/7 درصد غیر بومی خراسان بودند. فراوانی تعداد مردان 152 (8/44 درصد) با میانگین سنی 1/25 سال و زنان 187 (2/55 درصد) با میانگین 1/21 سال می باشد. فراوانی کلی آلرژی نسبت به خربزه 2/34 درصد، زعفران 4/17 درصد، بادمجان 8/16 درصد، شیر 2/16 درصد، سیر 9/10 درصد، انگور 8/8 درصد، طالبی 8 درصد، سویا 8 درصد، کیوی 4/7 درصد، تخم مرغ 1/7 درصد، موز 3/5 درصد و کنجد 1/2 درصد بوده است.
در این مطالعه بیشترین فراوانی آلرژی نسبت به مواد غذایی را خربزه، زعفران، سیر، انگور، طالبی، کیوی و بادمجان به خود اختصاص می داد. به طور کلی شیوع آلرژی نسبت به اکثر مواد غذایی در زنان بیشتر از مردان بود.