الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی هلیکوباکتر پیلوری در بیماران مبتلا به دیس پپسی مزمن در شمال شرق ایران

افزایش مقاومت به آنتی بیوتیکها، باعث تفاوت روش های درمانی در مناطق مختلف شده است. این مطالعه به تعیین حساسیت هلیکوباکتر به چهار آنتی بیوتیک کلاریترومایسین، مترونیدازول، آموکسی سیلین و تتراسیکلین که معمولا در درمان ریشه کنی بکار می روند، بصورت آزمایشگاهی کمک می کند.
بیماران با دیس پپسی مزمن که برای آندوسکوپی فوقانی به کلینیک ما ارجاع شده بودند وارد مطالعه شدند. از بین آنها کسانی که در دو هفته اخیر، آنتی بیوتیک و مهار کننده پمپ پروتون مصرف کرده بودند یا دچار بدخیمی بودند از مطالعه خارج شدند. هنگام آندوسکوپی، سه نمونه نسجی برای هیستولوژی، تست اوره آز سریع و کشت تهیه شد. پس از کشت مقاومت آنتی بیوتیکی بوسیله دو روش رقت آگار و انتشار دیسک بررسی شد.
از میان 185 بیمار، 124 نمونه (67%) با روش هیستولوژی مثبت شدند. در مطالعه ما حساسیت و ویژگی کشت در مقایسه با هیستولوژی، بترتیب 1/66% و 100% بود. مقاومت به کلاریترومایسین 1/17% مترونیدازول 6/64% و آموکسی سیلین 8/9% بود. هیچگونه مقاومتی به تتراسیکلین مشاهده نشد. مقاومت به مترونیدازول در بیماران جوانتر از 50 سال شایعتر بود (P=0/01). 64% نمونه های مقاوم به کلاریترومایسین، همزمان به مترونیدازول نیز مقاوم بودند.
با توجه به مقاومت بالای هلیکوباکتر پیلوری به مترونیدازول، خصوصا در بیماران جوان، طبق مطالعه آزمایشگاهی ما، این دارو بعنوان خط اول درمانی توصیه نمی شود. پیشنهاد می شود؛ در شکست درمانی با رژیم کلاریترومایسین، کشت و حساسیت میکروبی انجام شود.