مقایسه مدل های بیزی پارامتریک در تحلیل عوامل موثر بر میزان بقای بیماران مبتلا به سرطان معده

در اکثر تحقیقات پزشکی که هدف بررسی توزیع بقا است از روش های کلاسیک مانند رگرسیون کاکس و مدل های پارامتری استفاده می شود، حال آن که مدل های بیزی مزیت هایی نسبت به حالت کلاسیک دارند. هدف از مطالعه حاضر، مقایسه مدل های بیزی پارامتریک در تحلیل بقای بیماران مبتلا به سرطان معدء است.
این تحقیق یک مطالعه همگروه تاریخی است که از طریق مراجعه به پرونده بیماران مبتلا به سرطان معده که از تاریخ دی 1382 لغایت دی 1386 در بخش گوارش بیمارستان طالقانی تهران تحت درمان بودند، انجام شد. برای بررسی عوامل مؤثر بر بقای بیماران از مدل بیزی پارامتری در حالت سانسور فاصله ای استفاده گردید و معیار مقایسه برای انتخاب بهترین مدل، معیار اطلاع انحرافی (DIC) بود.
نتایج حاصل نشان داد میزان بقا به سن هنگام تشخیص بیماری و اندازه تومور بستگی دارد. برای بیمارانی که سن آن ها هنگام تشخیص بیماری کمتر می باشد، میزان بقا بیشتر است و در مورد بیمارانی که اندازه تومور در آن ها کوچک تر می باشد، نیز میزان بقا بیشتر است. بر طبق ملاک DIC، مدل لگ نرمال نسبت به سایر مدل ها بیزی مناسب ترین مدل تشخیص داده شد.
نتایج این مطالعه نشان داد که در بین مدل های بیزی پارامتری، مدل لگ نرمال قادر به برازش بهتر است. همچنین این مطالعه نشان داد سن بیمار در زمان تشخیص و اندازه تومور از عوامل مهم مرتبط با بقای بیماران مبتلا به سرطان معده هستند. در نتیجه در صورت تشخیص این بیماری در سنین پایین تر و مراحل اولیه پیشرفت بیماری، طول مدت بقاء بیماران افزایش می یابد.