مقایسه تاثیرکامپوزیتهای تقویت شده با فایبر Polyethyleneو فایبرGlass بر مقاومت به شکست اینله بریج های کامپوزیتی(In vitro)

با توجه به افزایش کاربرد رزین کامپوزیتهای تقویت شده با فایبر (Fiber Reinforced Composite) در دندانپزشکی و تاثیر نوع فایبر بر تقویت این کامپوزیتها، این مطالعه با هدف تعیین اثر دو نوع فایبر به کار رفته در ساخت frame work بر مقاومت به شکست بریجهای FRC خلفی بالا انجام شد.
مواد و روشها: این بررسی به صورت تجربی (Experimental) در شرایط In vitro بر روی 20 اینله بریج FRC با مدل کلینیکی جایگزینی پرهمولر دوم بالا در دو گروه)گروه اول: 10 اینله بریج تقویت شده با فایبر گلاس و گروه دوم: 10 اینله بریج تقویت شده با فایبر پلی اتیلن (انجام شد. دندانها پس از تراش با طرح انتخابی Proximal box وساخت PDL مصنوعی با ماده قالب گیری پلی اتر در آکریل خودپخت(PMMA) با فاصله 7 mm مانت شدند، پس از ساخت بریجها به صورت Direct نمونه ها ابتدا در دستگاهThermo cycling (c، dwell time 30s،interval 2s◦ cycles،5◦c/555000) قرار گرفتند و سپس توسط دستگاهUniversal Testing Machine (Zwick/ Roell/ Germany) با زاویه °90 و سرعت mm/min 1 تحت Load نهایی قرار گرفتند و منحنی اعمال نیرو تا شکست نمونه ها ثبت گردید. با توجه به آزمون آماری Kolmogrov اعداد به دست آمده در هر دو گروه از توزیع نرمال تبعیت میکردند مقایسه دو گروه با تست Independent Sample T Test انجام شد. یافته ها: میزان مقاومت به شکست برای بریجهای حاوی فایبر گلاس 206 ±541 نیوتن و برای بریجهای حاوی فایبر پلی اتیلن247 ± 469 نیوتن بود و اختلاف معنا داری بین دو گروه وجود نداشت (P=0/491). همچنین در بررسی نوع و محل شکست بیشترین درصد شکستگی در هر دو گروه از میانه پونتیک به سمت کانکتور دیستالی (اباتمنت مولر) و بصورت crackمشاهده شد. شکستگی در هر دو گروه، در پوشش سطحی کامپوزیت رخ داد و فریم ورک آن سالم ماند.

به نظر می رسد کاربرد هر دو نوع فایبر پلی اتیلن و گلاس با ساختار مشابه (Braided) در ساخت بریجهای FRC به روش مستقیم در ناحیه خلفی فک بالا با هم قابل مقایسه بوده و از مقاومت کافی برخوردار اند. بنابراین ساختار فایبر مهمتر از نوع آن بر مقاومت به شکست بریجهای FRC موثر می باشد.