بررسی اثر کاربرد کامپوزیت و کامپوزیت تقویت شده با فیبربرمقاومت به شکست دندانهای قدامیReattachment شده

یکی از شایعترین مشکلات دندانپزشکی شکستگی تاج می باشد که محققین و دانشمندان به دنبال بهترین و مناسب ترین روش می باشند که مقاومت به شکستی نزدیک یا برابربا دندان سالم داشته باشد. در این مطالعه اثر کاربرد کامپوزیت و کامپوزیت تقویت شده با فیبر بر مقاومت به شکست دندانهای قدامی Reattachmentشده بررسی می گردد.
از بین40 دندان اینسایزور مندیبولار، 30دندان با سایز مشابه بوسیله دیسک در 4 میلیمتر پایینتر از لبه اینسایزال بریده شدندو توسط کامپوزیت flowable دوباره به هم چسبانده شدند و نمونه ها به صورت تصادفی به سه گروه تقسیم شدند. در گروه اول هیچ گونه تراش اضافی صورت نگرفت(FC).در گروه دوم شیار ایجاد شده در سمت لینگوال به عمق 3/0 و عرض 2میلیمتر توسط کامپوزیت پر شد(C).در گروه سوم نیز شیار ایجاد شده توسط کامپوزیت تقویت شده با فیبر کامپوزیتی پرشد (FRC). گروه های مورد مطالعه به همراه دندانهای گروه شاهد در اکریل خودپخت مانت شدند.سپس توسط دستگاه ZWICK با سرعت تیغه 5/0 میلیمتر بر دقیقه تحت زاویه 135 درجه بر mm2 پایینتر از لبه اینسایزال نیرو وارد شد تا دندانها بشکنند. داده ها توسط روش اماری ANOVA بررسی شدند.
مقاومت به شکست در دندانهای دوباره چسبانده شده با فیبر کامپوزیتی،گروه شاهد، کامپوزیت Flowable ونوار کامپوزیتی در لینگوال به ترتیب عبارتند از: 15/199 69/ 495، 14/147 85/438، 51/210 54/426، 70/158 58/ 416. از نظر آماری هیچ تفاوت معنی داری بین سه گروه مورد مطالعه با گروه شاهد وجود نداشت (p>0/05).
به دلیل نزدیک بودن مقاومت به شکست هر سه روش مورد مطالعه به مقاومت به شکست دندان امکان استفاده از هر سه روش بر حسب شرایط بیمار و و ضعیت دندان وجود دارد.