بررسی دقت دستگاه رادیوگرافی دیجیتال داخل دهانی در تشخیص پوسیدگی ثانویه در دندانهای قدامی (مطالعهin-vivo)

پوسیدگی ثانویه یکی از مشکلاتی است که دندانپزشکان همواره با آن مواجه هستند. لذا دستیابی به روش های غیر تهاجمی جهت تشخیص مناسب پوسیدگی های ثانویه مجاور ترمیم های آمالگام وکامپوزیت، از اهمیت بالایی برخوردار است. بویژه اینکه درصد بالایی از کارهای دندانپزشکی ترمیمی شامل جایگزینی ترمیم به علت پوسیدگی ثانویه می باشد. بنابراین هدف از این تحقیق، بررسی دقت دستگاه رادیوگرافی دیجیتال داخل دهانی در تشخیص پوسیدگی ثانویه در دندانهای قدامی می باشد.
34 نفر دارای 89 نمونه دندانی با ترمیم های کامپوزیت و گلاس اینومر ClII، CLIV و در دندانهای قدامی انتخاب شدند. از بین آنها 80 نمونه دندانی که واجد شرایط تحقیق بودند، مورد بررسی قرار گرفتند، سپس در شرایط استاندارد توسط دستگاه رادیوگرافی دیجیتال داخل دهانی، تصاویر رادیوگرافی تهیه و در حافظه کامپیوتر ذخیره شد.
تصاویر تهیه شده توسط 4 نفر از متخصصین رادیولوژی فک و صورت در بخش رادیولوژی دانشکده دندانپزشکی دانشگاه آزاد اسلامی بررسی گردید.برداشت ترمیم ها در بخش ترمیمی دانشکده دندانپزشکی دانشگاه آزاد اسلامی انجام شد و مشاهده کلینیکی حفره و تایید وجود یا عدم وجود پوسیدگی ثانویه، توسط استاد متخصص این بخش صورت گرفت و به عنوان روش تشخیصی استاندارد (Gold Standard) در نظر گرفته شد. سپس تشخیص کلینیکی و تشخیص های حاصل از رادیوگرافی تحلیل شد.
میزان دقت (accuracy) تشخیص پوسیدگی ثانویه 7/86% بدست آمد. میزان حساسیت تشخیص پوسیدگی ثانویه 91%، ویژگی برابر 77%، ارزش پیش بینی مثبت 86% و ارزش پیش بینی منفی 85% بدست آمد.
در این تحقیق میزان دقت تشخیصی به دست آمده با در نظر گرفتن میزان خطای 05/0، نشانگر این مساله است که تشخیص پوسیدگی ثانویه با استفاده از رادیوگرافی دیجیتال با تکنیک پری اپیکال موازی، در مقایسه با gold standard واجد حساسیت قابل قبول 91% است.