ارزیابی In vitro کوتاه مدت آزاد سازی عناصر و سمیت سلولی آلیاژهای پایه نیکل، مورد استفاده در دندانپزشکی

آلیاژهای دندانی درتماس نزدیک با بافتهای دهان قرار دارند. به دنبال پدیده خوردگی (Corrosion) امکان ایجاد تغییراتی در بافتهای اطراف دهان وجود دارد. آلیاژها به دلیل خواص مناسب و کاربرد متنوع در پروتز، از جایگاه ویژه ای برخوردارند. به علت مجاورت آنها با بافتهای دهان لازم است دارای سازگاری حیاتی بوده و سمی نباشند. وجود بعضی از عناصر آلیاژی همانند نیکل و بریلیوم به موازات اثرات خوبی همچون جلوگیری از اکسیداسیون نامطلوب، تقویت استحکام اتصال و محاسن دیگر، معایب همچون آزادسازی در محیط دهان و ایجاد سمیت بافتی را دارند. مجریان این پژوهش برآن شدند تا با توجه به مقادیر متفاوت عنصر بریلیوم در سه آلیاژ به نام سوپرکست و ویرون 99 و وراباند 2 وایجاد خاصیت منحصر بفرد درکاهش لایه لایه شدن در سطح،عنصر ذکر شده(دیلمینیتینگ) مقایسه از لحاظ سمیت سلولی سه آلیاژذکر شده را بر روی سلولهای فیبروبلاست موش L929 با استفاده از تستMTT انجام دهند مطالعه به روش توصیفی انجام گرفت. از هر آلیاژ 12 دیسک به قطر 5 میلیمتر و ضخامت 5/2 میلیمتر تهیه و در محیط کشت RPMI به مدت 48 و 72 ساعت قرار داده شد(ایجاد محیط Extract). سپس محیط های Extract (عصاره)هرآلیاژ بادو رقت 200 میکرولیتر و 40 میکرولیتر تهیه گردید و سمیت آنها با تست MTT بررسی شد و با گروه کنترل شامل محیط کشت بدون نمونه و محیط کشت حاوی نمونه تفلون مقایسه گردید. عناصر نیکل، کروم، مس، روی و نقره آزاد شده از هر آلیاژ با استفاده از دستگاه جذب اتمی اندازه گیری شدند.
پس از 48 ساعت ملاحظه گردید، نمونه های آلیاژ از نظر سمیت نسبت به هم و نسبت به گروه کنترل، اختلاف معنی دار نداشتند (P>0.05). پس از 72 ساعت، نمونه ها با هم تفاوت معنی داری نداشتند ولی نسبت به گروه کنترل اختلاف معنی دار ملاحظه گردید. همچنین بین نمونه های هرآلیاژ بادو رقت 200 میکرولیتر و 40 میکرولیتر تفاوت معنی دار وجود نداشت. بیشترین آزاد سازی نیکل و کروم از، وراباند2 و بیشترین آزاد سازی روی از سوپرکست صورت گرفت.
از این تحقیق می توان نتیجه گرفت، سه نمونه آلیاژ نیکل - کروم مورد مطالعه از نظر سمیت، تفاوتی با یکدیگر نداشتند. با افزایش زمان مجاورت سلولها بانمونه های آلیاژ فوق، درجاتی از سیتوتوکسیته ملاحظه گردید.