مقایسه اثر تربینافین و کتوکونازول موضعی در درمان تینه آورسیکالر

تینه آورسیکالر یک عفونت شایع، خفیف و مزمن پوستی به صورت ماکول های کوچک و گرد متعدد با رنگ های مختلف سفید، صورتی یا قهوه ای است که توسط مخمر لیپوفیل به نام پتروسپوریوم اوربیکولاریس (مالاسزیا فورفور) و به طور شایع در قسمت فوقانی تنه ایجاد می گردد. این مطالعه به منظور مقایسه اثر تربینافین و کتوکونازول موضعی در درمان تینه آورسیکالر انجام شد.

این کارآزمایی بالینی تصادفی شده دوسوکور روی 69 بیمار مبتلا به تینه آورسیکالر مراجعه کننده به درمانگاه پوست بیمارستان امام خمینی (ره) اردبیل که با روش اسمیر قارچی عفونت آنها ثابت شده بود؛ طی سال های 87-1386 انجام شد. بیماران به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. 35 بیمار با کرم تربینافین موضعی یک درصد و 34 بیمار با کرم کتوکونازول موضعی 2درصد، یک بار در روز به مدت دوهفته تحت درمان قرار گرفتند. 5 بیمار از گروه تربینافین و 4 بیمار از گروه کتوکونازول به دلیل عدم مراجعه برای پیگیری، از مطالعه خارج شدند. بیماران پس از پایان دوره درمان به مدت 3 ماه، به فاصله هر یک ماه، از نظر عود ضایعات مورد پیگیری و معاینه قرار گرفتند و میزان بهبودی و عود در پرونده بیماران طی هر دوره مراجعه ثبت گردید. داده های به دست آمده با استفاده از نرم افزار SPSS-16 و آزمون های تی و کای اسکوئر تجزیه و تحلیل شدند.

درصد بهبودی متوسط ضایعات یک ماه پس از شروع درمان در گروه تربینافین 20درصد و در گروه کتوکونازول 3.3% بود؛ ولی اختلاف بین دو گروه از نظر آماری معنی دار نبود. درصد بهبودی متوسط دو ماه پس از شروع درمان در گروه تربینافین 67.7% و در گروه کتوکونازول 60% حاصل شد که این تفاوت از نظر آماری معنی دار نبود. درصد بهبودی کامل سه ماه پس از درمان در گروه تربینافین 73.3% و در گروه کتوکونازول 10% به دست آمد (P<0.05). درصد اسمیر قارچی مثبت در پایان ماه سوم در گروه تربینافین 10% و در گروه کتوکونازول 36.7% به دست آمد (P<0.05).

نتایج این مطالعه نشان داد که تجویز تربینافین موضعی یک درصد در درمان تینه آورسیکالر به دنبال سه ماه پیگیری، موثرتر از کتوکونازول موضعی 2درصد می باشد.