مقایسه اثر مدالیته های فیزیکی و تمرین ایزومتریک بر علائم بیماران مبتلا به استئوآرتریت زانو

استئوآرتریت شایع ترین بیماری مفاصل سینوویال می باشد. این بیماری با تخریب پیشرونده غضروف مفصلی مشخص می شود. شیوع این بیماری در سنین سالمندی بوده و در راس علل ناتوانی در این سنین قرار دارد. علائم بیماری استئوآرتریت زانو به صورت درد، خشکی صبحگاهی و محدودیت حرکات مفصلی می باشد. این مطالعه به منظور مقایسه اثر مدالیته های فیزیکی و تمرین ایزومتریک بر علائم بیماران مبتلا به استئوآرتریت زانو انجام پذیرفت.

این کارآزمایی بالینی تصادفی شده روی 40 بیمار مبتلا به استئوآرتریت زانو مراجعه کننده به درمانگاه طب فیزیکی و توانبخشی بیمارستان فیروزگر تهران در سال 1388 انجام شد. بیماران براساس علائم بالینی و رادیولوژیکی طبق معیارهای ACR انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه 20 نفره تحت درمان با مدالیته های فیزیکی (A) و تمرین ایزومتریک (B) قرار گرفتند. گروه A تحت درمان با مدالیته فیزیکی به مدت 12 جلسه (4 هفته) و گروه B تحت درمان با تمرین ایزومتریک در منزل (4 هفته) قرار گرفتند. برای ارزیابی از فرم پرسشنامه Koos استاندارد شده و نیز برای اندازه گیری شدت درد از مقیاس بصری درد (VAS) استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم افزاری آماری SPSS-11 و آزمون تی تحلیل شدند.

در گروه مدالیته فیزیکی میانگین کیفیت زندگی پس از مداخله افزایش و میانگین شدت درد و علائم بالینی شامل تورم و سفتی مفصل کاهش یافت (P<0.05). در گروه تمرین ایزومتریک میانگین شدت علائم بالینی کاهش و کیفیت زندگی پس از مداخله افزایش یافت (P<0.05). همچنین میانگین درجه بهبود فعالیت های روزمره زندگی پس از مداخله در گروه مدالیته فیزیکی به میزان معنی داری نسبت به گروه تمرین ایزومتریک بالاتر بود (P<0.05).

این مطالعه نشان داد که مدالیته های فیزیکی و تمرین ایزومتریک زانو در بیماران مبتلا به استئوآرتریت به یک میزان باعث کاهش درد شده است؛ اما روش درمانی مدالیته های فیزیکی باعث بهبود معنی دار فعالیت های روزمره زندگی در مقایسه با روش درمانی تمرین ایزومتریک می گردد.