سیر تحولات اخیر برنامه درسی پزشکی عمومی در جهان و جایگاه برنامه درسی ایران

دوره آموزش پزشکی عمومی تاریخچه طولانی دارد که به قبل از میلاد بر می گردد، ولی آموزش آکادمیک پزشک عمومی از قرن هیجدهم آغاز گردید. این مقاله قصد دارد سیر تحولات آموزش پزشکی را با تاکید بر تربیت پزشک عمومی از سال 1765 تا زمان حال دنبال کرده عوامل تاثیرگذار بر تحولات برنامه درسی آن را شناسایی کند و در پایان برنامه درسی پزشکی عمومی ایران را مورد تحلیل قرار دهد.
این مطالعه مروری با استفاده از مرور متون در زمینه تاریخ برنامه درسی پزشکی عمومی در جهان و ایران انجام گرفت.
بر اساس این مطالعه تاریخ برنامه درسی پزشکی عمومی در پنج دوره قابل مطالعه است: 1870-1765 مدل کارآموزی (Apprenticeship)، 1950–1871 مدل مبتنی بر دیسیپلین ها، 1970-1951 مدل مبتنی بر ارگان سیستم های بدن، 19990-1971 مدل یادگیری مبتنی بر حل مساله و از1991 تا کنون، مدل مبتنی بر شایستگی ها. در ایران نیز آموزش پزشکی نوین به تاسیس دارالفنون در سال 1228 باز می گردد که پس از گذشت بیش از یک و نیم قرن هنوز در قالب سنتی (مبتنی بر دیسیپلین) ارائه می گردد.
اگرچه چالش های فراروی آموزش پزشکی کشور با چالش های جهانی مشترک است، رویکرد غالب برنامه درسی پزشکی عمومی در ایران رویکرد دیسیپلینی بوده و برای برخورد با چالش های فوق رویکرد مناسبی به نظر نمی رسد. به همین منظور دیدگاه تاریخی به برنامه درسی پزشکی عمومی برای گذر از زمان و رسیدن به برنامه درسی مطلوب می تواند راه کار مناسبی باشد. شاید بتوان با ایده گرفتن از راه حل های موجود در متون علمی، و بومی سازی آن، چالش های فراروی آموزش پزشکی کشور را مرتفع کرد.