بررسی سطح HbA1c و عوارض بعد از عمل بای پس عروق کرونر در مازندران در سال 1388

دیابت ملیتوس با بیماری شریان کرونری همراه بوده و تعداد زیادی از بیماران دیابتی تحت ÇÂBG (بای پس عروق کرونر) قرار می گیرند. هدف این مطالعه بررسی و تشخیص ارتباط سطح بالای HbÂ1c با افزایش عوارض بعد از عمل و مرگ و میر در بیماران تحت ÇÂBG بود.
این مطالعه غیرمداخله ای در 6 ماهه اول سال 1388 بر روی 135 بیمار که در مرکز قلب مازندران و بیمارستان شفای ساری تحت عمل انتخابی یا اورژانسی بای پس عروق کرونر قرار گرفته بودند، انجام شده سطح HbÂ1c در تمام بیماران قبل ازعمل اندازه گیری شد و بیمارن برای 6 ماه بعد ازعمل از نظر عوارض و مرگ و میر مورد پیگیری قرارگرفتند.
از 135 بیمار مورد مطالعه (83 مرد و 52 زن) که جهت جراحی اورژانسی و انتخابی بای پس بستری شده بودند، 88 نفر (65 درصد) غیردیابتی و 47نفر (9/34 درصد) دیابتی بودند. میانگین سنی 52 با محدوده سنی 33 تا 78 سال بود. سطوح HbÂ1c مطلوب در 48 بیمار (5/35 درصد) غیر دیابتی و در 24 بیمار (17 درصد) دیابتی دیده شد(05/0p>). عفونت زخم(05/0p<)، برون ده پایین(05/0p<)، نیاز به بالون پمپ داخل آئورت(05/0p<)، حوادث عروق مغزی بعد از عمل بای پس عروق کرونر (05/0p<)، در غیر دیابتی با سطح HbÂ1c بالا بیشتر از بیماران غیر دیابتی بود. طول مدت بستری در بیمارستان در گروه های مختلف تفاوتی نشان نداد(05/0p>).
به نظر می رسد در بیمارانی که قندخون آن ها به طور نامناسب کنترل شده بود و یا HbÂ1c پلاسمای بالاتری داشتند عوارض بعد از عمل بای پس عروق کرونر بیشتر مشاهده گردید.