مقایسه افزودن میدازولام ونئوستیگمین به بوپیوا کایین به روش کودال در کاهش درد بعد از اعمال جراحی تحتانی شکم در اطفال 8-2 سال

مزیت مهم آنستزی رژیونال برطرف کردن درد بدون نیاز به نارکوتیک ها در دوره پس از عمل می باشد که منجر به ترخیص سریع تر از ریکاوری و نیز برگشت سریع تر هوشیاری درکودکان می‎شود. هدف از این پژوهش مقایسه افزودن میدازولام و نئوستیگمین به بوپیوا کایین به روش کودال در کاهش درد بعد از اعمال جراحی تحتانی شکم در اطفال 8-2 سال می باشد.
در طی یک مطالعه تجربی از نوع کارآزمایی بالینی تصادفی دو سو کور اطفال (45 نفر) به طور کاملا تصادفی در یکی از گروه های میدازولام، نئوستیگمین و پلاسبو قرار گرفتند. القا بی هوشی به صورت استنشاقی، با هالوتان و اکسیژن انجام شد. در گروه اول بوپیواکایین 25/0 درصد به مقدار 5/0 میلی لیتر به ازای هر کیلوگرم همراه میدازولام به مقدار50 میکروگرم به ازای هر کیلو گرم، در گروه دوم بوپیواکایین 25/0 درصد به مقدار 5/0 میلی لیتر به ازای هر کیلوگرم همراه نئوستیگمین به میزان 2 میکروگرم به ازای هر کیلو گرم و در گروه سوم پلاسبو و بوپیواکایین 25/0 درصد به مقدار 5/0 میلی لیتر به ازای هر کیلوگرم به صورت کودال تزریق شد.
میانگین مدت بی د ردی در بیماران گروه نئوستیگمین 25/0±5/16 ساعت، در بیماران گروه میدازولام 22/0±3/12 ساعت و در گروه پلاسبو 11/0±6 ساعت بود(001/0> p)؛ همچنین میانگین رتبه درد در ریکاوری 6، 12 و 24 ساعت بعد ازعمل در گروه نئوستیگمین کمتر از دو گروه دیگر بود(001/0>p).
طول مدت بی دردی در گروه نئوستیگمین بیشتر از گروه میدازولام و گروه پلاسبو بود.