بررسی تاثیر استرس بی حرکتی دوران بارداری بر روی رفتارهای صرعی فرزندان در موش های صحرایی

مطالعات قبلی حکایت از آن دارند که استرس باعث تشدید تشنج در صرع می شود. اما روشن نیست استرس به چه میزان و با چه مکانیسمی رفتارهای صرعی را تشدید می کند. در مطالعه حاضر، اثر غیر مستقیم استرس بی حرکتی موش های صحرایی باردار، بر رفتارهای صرعی فرزندان آن ها بررسی شده است.

موش های صحرایی ماده (20±200 گرمی) در دو گروه قرار گرفتند: 1. موش های صحرایی حامله دست نخورده (گروه کنترل)، 2. موش های صحرایی حامله استرس دیده (گروه استرس). موش های صحرایی گروه استرس در روز 15 حاملگی در داخل لوله Plexiglas با توا تر 2 بار در روز، هر بار به مدت یک ساعت، تا 3 روز متوالی بی حرکت نگه داشته شدند. در ادامه، در روز 25 بعد زایمان، به توله های هر دو گروه پیلوکارپین (mg/kgs،c150) تزریق شد تا رفتارهای صرعی القا گردد. سپس، رفتار هرتوله به مدت 120 دقیقه مشاهده و توسط دوربین دیجیتال ثبت شد.

رفتارهای صرعی فرزندان گروه استرس تغییرات معنی داری نسبت به فرزندان گروه کنترل داشت: مدت زمان تا شروع اولین رفتار صرعی در فرزندان گروه کنترل 57/0± 35/5 دقیقه بود که در فرزندان گروه استرس به 43/0±21/3 دقیقه کاهش معنی داری یافت. میانگین دفعات و طول مدت حملات تونیک-کلونیک در فرزندان گروه کنترل به ترتیب 5 بار و به مدت 53/0 دقیقه بود که در فرزندان گروه استرس به 2/8 بار و به مدت 29/1 دقیقه افزایش معنی داری یافت. میزان مرگ و میر حملات نیز افزایش 4/21درصدی در فرزندان گروه استرس نشان داد.

استرس دوران بارداری موش های صحرایی می تواند باعث تشدید رفتارهای صرعی در فرزندان آن ها شود، ولی کشف مکانیسم نیاز به بررسی بیشتری دارد.