منطق تصویری شعر

در میان عناصر تصویرساز گوناگونی که شاعر با تامل و تعمد برمی گزیند، ترکیب می کند و به کار می برد، از لحاظ منطقی، روابط معنایی و زیبایی شناختی خاصی وجود دارد که بررسی و تجزیه و تحلیل آنها می تواند بیش از پیش ما را در فهم و حتی نقد و تصحیح متون یاری نماید. وجود این پیوندها در میان این عناصر، موجب پیدایی اشکال خطی و هندسی خاصی در تصاویر شعری می شودکه توجه به آنها ظرایف، دقایق و لطایف فنی و معنی شناختی موجود در متون را آشکارتر می گرداند.
نگارنده در این مقاله، در پی آن است تا با تجزیه و تحلیل طبقه بندی این روابط را طرح و با توسل به نمونه هایی که به تناسب، از متون گذشته و امروز برگزیده، تا آنجا که ممکن است، تبیین نماید.