ارتباط دریافت حبوبات با سندرم متابولیک و اجزای تشکیل دهنده ی آن در بزرگسالان

پژوهش های اندکی در زمینه ی ارتباط بین دریافت حبوبات و بیماری های مزمن صورت گرفته است. هدف از پژوهش کنونی، بررسی ارتباط بین دریافت حبوبات با سندرم متابولیک و اجزای تشکیل دهنده ی آن می باشد.

روش مطالعه مورد-شاهدی بود که در آن 80 فرد مبتلا به سندرم متابولیک، و 160 فرد فاقد سندرم متابولیک به ترتیب به عنوان گروه های مورد و شاهد بررسی شدند. بیماران مبتلا به سندرم متابولیک بر اساس معیار ATP III شناسایی و شاخص های بیوشیمیایی، تن سنجی و دریافت های غذایی تعیین شد. مقدار دریافت حبوبات در هر دو گروه تعیین و دریافت آن در افراد مبتلا به سندرم متابولیک بر مبنای نقطه ی برش (cut-off point) افراد گروه شاهد چارک بندی شد.

میانگین سنی در هر دو گروه شرکت کننده 4/41 سال (25-55 سال) بود. هم چنین میانگین (±انحراف معیار) دریافت حبوبات در گروه مورد و شاهد به ترتیب 2/12±0/130 و 6/13±8/137 گرم در هفته بود (005/0P<). شیوع سندرم متابولیک در بالاترین چارک دریافت حبوبات به طور معنی داری کمتر از پایین ترین چارک (به ترتیب 7/16% و 7/46%، 005/0>P) دیده شد. غلظت تری گلیسرید سرم، گلوکز ناشتای سرم، فشارخون سیستولی در بالاترین چارک دریافت حبوبات به طور معنی داری کمتر و غلظت کلسترول-HDL سرم به طور معنی داری بیشتر از پایین ترین چارک پس از تعدیل اثر متغیرهای مخدوش کننده بود. نسبت شانس سندرم متابولیک در بالاترین چارک دریافت حبوبات 27/0(فاصله اطمینان 95%: 08/0 تا 91/0) در مقایسه با پایین ترین چارک پس از تعدیل اثر متغیرهای مخدوش کننده بود.

در این پژوهش ارتباط معکوسی بین دریافت حبوبات با سندرم متابولیک و برخی اجزای تشکیل دهنده ی آن مشاهده شد.