اثر شدت های مختلف تمرین مقاومتی بر شاخص های التهابی در مردان جوان سالم

پژوهش های قبلی نشان داده که التهاب فاکتور مهمی در بیماری زایی آترواسکلروز عروق می باشد و نشانگرهای جدید بیماری های قلبی عروقی مانند IL-1β، IL-6،HS-CRP و فیبرینوژن در پیش بینی حوادث قلبی عروقی از حساسیت و دقت بالایی برخوردار هستند. اثر تمرین مقاومتی در شدت های مختلف بر شاخص های التهابی شناخته شده نیست. هدف این پژوهش بررسی اثر تمرین مقاومتی با شدت متوسط و بالا بر IL-1β، IL-6،HS-CRP و فیبرینوژن بود.

30 مرد سالم جوان به طور تصادفی به سه گروه (تجربی 1: شدت متوسط (55-45% یک تکرار بیشینه)، تجربی 2: شدت بالا (90-80% یک تکرار بیشینه) و کنترل تقسیم شدند و سپس دو گروه تجربی 1 و 2 به مدت 6 هفته (سه روز در هفته) به اجرای تمرین مقاومتی پرداختند. در هر جلسه، 7 ایستگاه تمرینی به کار رفت و فاصله ی استراحت بین هر مرحله 1 تا 2 دقیقه و بین ایستگاه ها، 3 دقیقه بود. IL-1β، IL-6، HS-CRP و فیبرینوژن قبل و پس از دوره ی تمرین اندازه گیری شد. سنجش آماری یافته ها با استفاده از آزمون آنالیز واریانس با طرح اندازه گیری مکرر بود.

پس از دوره ی تمرین مقاومتی، IL-1 و IL-6 تغییر معنی داری نداشتند. HS-CRP در هر دو گروه تجربی 1 و 2 کاهش یافت که این کاهش از نظر آماری معنی دار نبود (05/0P>). اما در پس آزمون، میزان HS-CRP در هر دو گروه تجربی 1 و 2 در مقایسه با گروه کنترل به طور معنی داری پایین تر بود (008/0=P). هم چنین سطح فیبرینوژن در گروه تجربی 2 به صورت معنی داری کاهش یافت (01/0=P).

تمرین مقاومتی به مدت 6 هفته در افراد جوان سالم می تواند اثرات مفیدی روی برخی نشانگرهای التهابی بگذارد. علاوه بر این، تمرین مقاومتی شدید غلظت فیبرینوژن را کاهش می دهد.