رابطه میان غلظت سایتوکاین IL-17A و پروتئین RANKL موجود در مایع شیار لثه با بیماری پریودنتال

بیماری های پریودنتال شامل یک سری پاسخ های التهابی مزمن بافت لثه می باشند که توسط میکروارگانیسم های پریودنتوپاتیک آغاز و از طریق تحریک سیستم ایمنی، موجبات آسیب بافت را فراهم می آورند. در بیماری های خودایمنی، التهابی و به ویژه بیماری های تخریب کننده بافت استخوان، به نقش سایتوکاین IL-17A و پروتئین RANKL (Receptor Activator for Nuclear Factor κB Ligand) اشاره شده است ولی نقش دقیق آنها در این میان، مورد بحث می باشد. بنابراین، تحقیق حاضر با هدف تعیین رابطه میان حضور و غلظت IL-17A و RANKL با بیماری پریودنتال صورت پذیرفت.
در این مطالعه تحلیلی (Analytical) از نوع شاهدی موردی (Case-Control)، نمونه های مایع شیار لثه یا GCF ((Gingival Crevicular Fluid مجموعا از40 نفر (20 نفر مبتلا به ژنژیویت و 20 فرد مبتلا به پریودنتیت) جمع آوری گردیدند. از تکنیک ELISA جهت اندازه گیری غلظت IL-17AوRANKL در نمونه های GCF استفاده شد. اختلاف غلظت میان دو گروه با آزمون Mann-Whitney U و همبستگی میان آنها نیز با آزمون تعیین ضریب همبستگی Spearman مورد ارزیابی قرار گرفت.
بین دو گروه مورد مطالعه از نظر غلظت IL-17A، به اختلاف آماری معنی دار برخورد شد به طوری که این سایتوکاین در گروه پریودنتیت از غلظت بالاتری برخوردار بود ولی در مورد RANKL اختلاف آماری معنی داری مشاهده نشد.
افزایش غلظت IL-17A در بیماری پریودنتیت بیانگر آن است که احتمالا IL-17A در این بیماری نقش مهمی دارد و می توان اظهار داشت که TH-17 (T helper 17) در پاتوژنز بیماری های پریودنتال احتمالا از مسیری مستقل از RANKL در جهت تخریب بافت مشارکت می نماید. با توجه به همبستگی مستقیم بین غلظت IL-17A با PD و CAL در مورد منطقه ای که از آن نمونه برداری انجام شده، فرض دخالت IL-17A در تغییرات تخریبی بافتهای پریودنتال قوت می گیرد. البته جهت حصول اطمینان از فرضیات فوق به انجام تحقیقات دامنه دارتری نیاز می باشد.