بررسی اثر حمل و نقل با دو روش سنتی (با قاطر) و صنعتی (اسکیدر) بر خاک جنگلی

بهره برداری از جنگل مانند استفاده از سایر نعمات خداوند کاری ضروری، عاقلانه و اقتصادی است. هر چند این کار صدماتی را به جنگل وارد می آورد. یکی از مهم ترین این صدمات فشردگی خاک می باشد که باعث تاخیر در زادآوری،کاهش رشد درختان یا نهال ها و فرسایش خاک جنگل می شود. ولی می توان با بررسی سیستم های مختلف بهره برداری برای هر منطقه روشی از بهره برداری را تعیین کرد که کم ترین صدمات را به توده جنگلی وارد آورد. به منظور بررسی اثر حمل و نقل با دو روش سنتی و صنعتی بر فشردگی خاک مطالعه ای در سری 9 از حوزه 9 شفارود انجام گرفت که طی آن میزان فشردگی خاک، فشار وارد بر واحد سطح و درصد پراکنش کوبیدگی حاصل از عملیات چوبکشی توسط این دو روش با توجه به میزان یکسانی از چوب خارج شده (100 متر مکعب) در طول یک مسیر 200 متری انجام یافت. نمونه های مورد نظر در دو عمق 10-0 و 20-10 سانتی متری از خاک مسیرهای چوبکشی توسط سیلندر استاندارد برداشت شده و مورد اندازه گیری قرار گرفت. نتایج نشان داد که میزان فشردگی در عمق 10-0 در روش سنتی بیشتر از روش صنعتی است ولی درعمق 20-10 سانتی متری این نتیجه برعکس می باشد. تجزیه و تحلیل اطلاعات مربوط به اثرات چوبکشی با قاطر و اسکیدر بر کوبیدگی خاک، فشار وارد بر واحد سطح و درصد پراکنش کوبیدگی نشان داد که تفاوت معنی داری بین دو روش از نظر میزان کوبیدگی در عمق کلی 20-0 سانتی متری خاک وجود ندارد. هم چنین از نقطه نظر فشار وارد بر واحد سطح و درصد پراکنش کوبیدگی تفاوت معنی دار بوده به طوری که میزان فشار وارد بر واحد سطح در روش چوبکشی با قاطر بیشتر بوده ولی درصد پراکنش کوبیدگی در روش چوبکشی با اسکیدر بیشتر است.