بررسی مقایسه ای ایمونوفلوئورسانس غیرمستقیم برروی سرم مادر و کشت مایع آمنیوتیک در موارد سقط جنین و زایمان زودرس

لیستریا مونوسیتوژن یکی از عوامل سقط، زایمان زودرس، سپتی سمی و مننژیت نوزادان است. در این مطالعه تعیین فراوانی ابتلا به عفونت لیستریامونوسیتوژن و مقایسه دو روش ایمونوفلوئورسانس غیر مستقیم و کشت مایع آمنیوتیک در تشخیص این باکتری می باشد.
موا و این پژوهش، یک مطالعه تحلیلی از نوع ارزیابی تست های آزمایشگاهی است. در این مطالعه، سرم مادران به روش ایمونوفلوئورسانس غیر مستقیم از نظر آنتی بادی مورد بررسی قرار گرفت. علاوه بر این، از محصولات جنین سقط شده یا زایمان زودرس (مایع آمنیوتیک و یا تکه ای از جفت) نمونه برداری و کشت داده شد.
در این مطالعه، از 518 مورد از مادرانی که مورد مطالعه قرار گرفتند. 29 مورد (59/5 ٪) زایمان زودرس، 125 مورد (1/24 ٪) سقط تکراری و 364 مورد (32/70 ٪) سقط برای اولین بار اتفاق افتاده بود. در 6 مورد (15/1 ٪) در تست ایمونوفلوئورسانس غیرمستقیم، تیتر بالای آنتی بادی () برضد لیستریامونوسیتوژن نشان داده شد و در 5 مورد (96/0 ٪) کلونی های لیستریا در محیط های کشت انتخابی، شناسایی شدند. یافته های فوق نشان می دهد که تست ایمونوفلوئورسانس غیرمستقیم ابتلای به عفونت لیستریامونوسیتوژن را مطرح می کند، اما باید به روش کشت در محیط های انتخابی تایید گردد. با شروع درمان ضدمیکروبی امکان پیشگیری از وقوع سقط جنین و عوارض حاملگی وجود دارد، لذا انجام تست فوق در مادران پیشنهاد می شود. احتمالا تیترهای سرمی پایین مربوط به عفونت های قبلی یا عفونت توسط باکتری هایی با واکنش- متقابل با لیستریامونوسیتوژن می باشد.