ارزیابی روش بیوشیمی مولکولی برای تشخیص سل در مایع پلور از نمونه بیماران پلورال افیوژن

پلورال افیوژن، در زمینه کثیری از بیماری ها رویت می گردد که دو گروه عمده آن، بد خیمی ها و سل می باشند. در مطالعه حاضر به منظور بررسی سودمندی تشخیص اندازه گیری ADA و ایزو آنزیم های آن و اینترفرون گاما آزمون در مایع پلور با توجه به علل مختلف در جامعه ایران روی بیماران پلورال افیوژن انجام شد و مقایسه آن روی سه گروه بیماران سل افیوژنی، بدخیمی ها و بیماران غیر سلی انجام گردید. روش انجام مطالعه توصیفی- تحلیلی - و بصورت انتخاب 3 گروه با روش Cross Sectional انجام گردید. تعداد 103 بیمار مبتلا به پلورال افیوژن، سل و غیر سلی مورد بررسی قرار گرفت. 60 نفر مرد و بقیه زن بودند در 46% از بیماران (45 بیمار) بر اساس تعریف مطالعه، سل پلور تشخیص داده شد. آدنوزین دی آمیناز (ADA1)، ایزوآنزیم آدنوزین دی آمیناز (ADA2) و غلظت اینترفرون گاما توسط برنا مهای آنالیزی و منحنی ها تجزیه و تحلیل شد. افزایش از هر سه شاخص آنزیمی بیماران سلی مشاهده شد، ولی در بیماران غیر سلی این افزایش تشخیص داده نشد. برش مقدار برای آدنوزین دی آمیناز، ایزوآنزیم آدنوزین دی آمیناز و اینترفرون گاما به ترتیب 40، 26 و 299 پیکو گرم بر میلی لیتر بود. افزایش قابل توجهی در میزان آنزیم های آدنوزین دی آمیناز، ایزوآنزیم آدنوزین دی آمیناز در بیماران سل ی نسبت به بیماران با عفونت های بد خیمی نمایش داده شد. متوسط غلظت اینترفرون گاما در مایع پلور بیماران سلی 1514.2 پیکو گرم بر میلی لیتر بود (931.2-2187.5 پیکو گرم بر میلی لیتر) بود که 10 برابر بیشتر از مقدار متوسط از گروه دیگر از بیماران بود. تفاوت معنی داری بین بیماران مبتلا به عفونت بدخیم و افراد بیمار غیر سلی وجود داشت.
ADA، ADA2 مایع پلور یک تست تشخیصی با حساسیت و اختصاصیت مناسب برای تشخیص التهاب پلورای سلی می باشد و اندازه گیری هر سه مارکر آنزیمی نشانگر عملکرد بالای تشخیصی برای سل در بیماران مبتلا به سل پلور بوده و بالا بودن میزان ADA بیش از 95% احتمال بیماری سل را تایید می نماید.