ارتقاء تفکر انتقادی در رشته کارشناسی ارشد آموزش پزشکی مجازی: مطالعه کیفی تجارب اساتید و دانشجویان

با گسترش روزافزون اشتغال به تحصیل در دوره های مجازی، ارتقاء تفکر انتقادی در نظام آموزش مجازی، مدنظر دست اندرکاران می باشد. این مطالعه به منظور پاسخ به سؤال محوری «تجارب اساتید و دانشجویان از عوامل بازدارنده و تسهیل کننده تفکر انتقادی در آموزش پزشکی مجازی چیست؟» انجام گردید.
مطالعه کیفی حاضر، بخش کوچکی از یک مطالعه ترکیبی کمی و کیفی جهت طراحی الگوی توسعه فرآیند آموزش تفکر انتقادی در رشته «آموزش پزشکی مجازی»است که طی آن 7 نفر از اساتید و 11 نفر (از کل 12 نفر) از دانشجویان نظام آموزش مجازی رشته آموزش پزشکی مورد بررسی قرار گرفتند. برای جمع آوری اطلاعات در این بخش از مطالعه، از مصاحبه نیمه ساختاریافته استفاده شد. کلیه مصاحبه ها ضبط و به صورت مکتوب پیاده شد و با استفاده از روش تحلیل مقایسه ای اشتراوس و کوربین، تحلیل گردیدند.
مشارکت کنندگان در این پژوهش، تجارب متنوعی در مورد نحوه ارتقاء تفکر انتقادی داشتند که در سه درونمایه اصلی مفهوم سازی شد: «نظام های باور» شامل باورهای شخصی و عواملی که در کوتاه مدت تقریبا ثابت و غیر قابل تغییرند، «مدیریت آموزشی» شامل عواملی که با استفاده از قدرت مدیریت آموزشی برای شکل دهی ساختار، رفتار، و فرهنگ قابل تغییر هستند؛ و «تفکر نقادانه در نظام آموزش مجازی» شامل عوامل مشوق و ممانعت کننده تفکر نقادانه.
یافته های مطالعه حاضر بر عوامل بازدارنده و تسهیل کننده ارتقاء تفکر انتقادی در رشته آموزش پزشکی مجازی تاکید می کند. مدرسان، طراحان آموزشی و رهبران آموزشی می توانند از نتایج این مطالعه جهت بهبود ارائه برنامه های آموزش مجازی و ارتقاء تفکر انتقادی استفاده کنند.