جلوه های ادبیات پایداری در شعر ایلیا ابوماضی

واژه مقاومت و پایداری همواره با ظلم ستیزی عجین شده است و آن را تداعی می کند. اگرچه ادبیات پایداری در طول تاریخ پیشینه ای طولانی دارد؛ ولی گسترش ظلم و بیعدالتی و تقویت انگیزه دفاع از حق در شکل گیری و احیای آن نقش داشته است. از این رو ادبیات پایداری اختصاص به سرزمین خاصی ندارد. در هنگامه نبرد، شاعران که ادراکات فراحسی قوی تری دارند؛ با تلاشی گسترده به سرودن شعر های مهیج و تحریک احساسات خفته مردم مبادرت می ورزند که افزون بر تاثیر گذاری در حوادث و رویدادها به سود مردم سرزمینشان، آثار ادبی ماندگاری از خود بر جای می گذارند. یکی از شاعران عرب در عرصه شعر پایداری، ایلیا ابو ماضی است. عشق به سرزمین مادری، توجه به فلسطین، اسطوره مقاومت، آزادیخواهی و پایداری در برابر ظلم، خوش بینی و ایجاد امید و مبارزه با بی هویتی و غفلت مردم، از مهم ترین جلوه های ادبیات پایداری در شعر اوست. ما در این نوشتار برآنیم تا با تبیین این مؤلفه ها، به معرفی افکار ایلیا ابوماضی به عنوان یک شاعر متعهد در عرصه ادبیات پایداری بپردازیم.