تاثیر درمان به هپارین وریدی بر بیماران سکته مغزی در حال پیشرفت و حملات گذرای ایسکمی مغزی افزایش یابنده

سکته مغزی درحال پیشرفت و حملات گذرای ایسکمی افزایش یابنده به عنوان اندیکاسیون های ثابت نشده درمان ضدانعقادی فوریتی پذیرفته شده اند. در طبابت روزمره نیز درمان با هپارین وریدی در این بیماران بدون اثبات قطعی فایده آن ادامه دارد.
بیماران پی در پی با سکته مغزی پیشرونده و حملات گذرای ایسکمی مغزی افزایش یابنده که در بیمارستان قائم مشهد در سالهای 2008- 2007 بستری شده اند در یک مطالعه مشاهده ای آینده نگر قرار گرفتند. بیماران فوق تحت درمان با 1000 واحد در ساعت هپارین وریدی بدون دوز اولیه به مدت حداقل سه روز قرار گرفتند. بیمارانی که کونترااندیکاسیون درمان وریدی با هپارین را داشتند نیز 80 میلیگرم آسپرین روزانه دریافت کردند. سیر بالینی زودرس پس از سه روز شامل بهبودی تثبیت و وخامت و ایجاد سکته مغزی برجای مانده در دو گروه درمانی از بیماران فوق بررسی شد.
170 بیمار (103 مرد و 67 زن) با سکته مغزی در حال پیشرفت و میانگین سنی 3/12 ± 4/60 سال و 88 بیمار (50 مرد و 38 زن) با حملات گذرای ایسکمی مغزی افزایش یابنده و میانگین سنی 8/6 ± 1/60 سال بررسی شدند. 141 بیمار با سکته مغزی در حال پیشرفت و 64 بیمار با حملات گذرای ایسکمی مغزی افزایش یابنده درمان کوتاه مدت با هپارین وریدی را دریافت نمودند. توزیع فراوانی انواع سیر بالینی زودرس بین دو گروه درمانی از بیماران با سکته مغزی در حال پیشرفت و حملات گذرای ایسکمی مغزی افزایش یابنده تفاوت معنی دار داشت بترتیب X2=10.487، df=2، p=0.005 و X2=6.72، df=2، p=0.035. توزیع فراوانی سکته مغزی برجای مانده در دو گروه درمانی از بیماران با سکته مغزی در حال پیشرفت و حملات گذرای ایسکمی مغزی افزایش یابنده تفاوت معنی داری نداشت بترتیب X2=1.443، df= 1، p=0.23، OR=0.557 (0.212-1.462) و X2=1.01، df=1، p=0.315، OR=0.617 (0.24-1.587). بیماران با سکته مغزی در حال پیشرفت و حملات گذرای ایسکمی مغزی افزایش یابنده که تحت درمان با هپارین وریدی هستند احتمال بیشتری از بهبود و احتمال کمتری از بدتر شدن در سیر زودرس خود را دارند.