مقایسه سطح آدرنومدولین ادرار در کودکان مبتلا به پیلونفریت حاد و کودکان سالم

آدرنومدولین (AM) نوعی پپتید است که تولید آن در پروسه های التهابی تحریک می شود؛ این ماده در بسیاری از سلول های بدن، نظیر سلول های عضلات صاف عروق، اندوتلیال، فیبروبلاست، میوسیت های قلبی، سلول های اپیتلیال و سلول های سرطانی تولید شده، در صورت بروز التهاب در سیستم ادراری نیز افزایش می یابد. در این مطالعه، مقادیر ادراری AM در ادرار کودکان مبتلا به پیلونفریت با گروه شاهد مقایسه شد.
در یک مطالعه مورد شاهدی، 31 کودک مبتلا به پیلونفریت (گروه مورد) و 30 کودک سالم (گروه شاهد) بررسی شدند. مقادیر ادراری AM افراد تحت مطالعه با استفاده از روش High Performance Liquid Chromatography (HPLC) اندازه گیری و نتایج به دست آمده از دو گروه با یکدیگر مقایسه شد؛ در نتایج، نسبت آدرنومدولین به کراتینین ادرار ثبت شد؛ همچنین مقادیر آدرنومدولین به کراتینین ادرار در گروه مورد قبل و پس از درمان مقایسه شدند.
نسبت آدرنومدولین به کراتینین ادرار در گروه مورد 4/119±3/61 و در گروه شاهد 4/11±26/4 (012/0P=) بود. بعد از درمان پیلونفریت، مقادیر نسبت مذکور در گروه مورد به 9/21±1/13 رسید که نسبت به قبل از درمان، تفاوتی معنی دار را نشان داد. ضریب همبستگی AM ادراری و تعداد سلول های سفید خون 252/0 (171/0P=) بود و همچنین مقادیر AM ادرار در بیمارانی که CRP+4 داشتند 1748±1896 و در بیماران دارای CRP منفی 477±391 بود که اختلافی معنی دار را نشان می داد.
طی پیلونفریت AM ادرار افزایش می یابد که می تواند در تشخیص بیماری کمک کننده باشد.