معناگرائی از منظر مکتب انگلیسی در روابط بین الملل

معناگرایی به عنوان یک مفهوم کیفی از دیرباز در میان اندیشمندان و سیاستگذاران مختلف مطرح بوده است؛ اما به شکل علمی و در قالب یک نظریه منسجم که توانایی تحلیل و تبیین مسائل بین المللی را داشته باشد مفهوم نسبتا جدیدی است. معناگرایی در برابر مادی گرایی هویت می یابد، براین اساس تفاوت بین ماده و معنا اساسا ریشه در تفاوت واقعیت های مادی و اجتماعی دارد و در حالی که روش شناخت مادی گرایی مشاهده طبیعی است، روش شناخت معناگرایی شامل تاکید بر عوامل هنجاری، قواعد، ارزش ها، ساختارهای ذهنی و تصورات می باشد. یکی از مهمترین موضوعات مورد توجه در مکتب انگلیسی این است که این مکتب دارای یک حوزه هنجارگذار است و توجه آن بر نقش عوامل معنایی و غیر مادی در بعد هستی شناسی می باشد. همچنین مکتب انگلیسی، نظریه ای ساختارگرا می باشد و به نقش کارگزار در تحلیل روابط بین الملل توجهی ندارد. از این منظر، از نظر پیروان مکتب انگلیسی، انگاره ها و معانی نیز به اندازه نیروهای مادی، عینی و محدودیت زا می باشند و بر این اعتقادند که معانی، قواعد، هنجارها و تفاسیر جامعه بین المللی هستندکه در سطح کلان به این جامعه قوام می بخشند. سوال این است که مکتب انگلیسی چگونه معناگرایی را تبیین می کند و نگاه آن به مساله ساختار- کارگزار چگونه می باشد؟ فرض مقاله این است که، معناگرایی به عنوان مهمترین بخش هستی شناسی مکتب انگلیسی مطرح است و از این بعد، مکتب انگلیسی بر خلاف نظریه های مادی گرا، بر سطح ساختار در تبیین روابط بین الملل توجه دارد. مقاله حاضر با هدف تبیین معناگرایی از منظر مکتب انگلیسی با روش توصیفی تحلیلی و با ابزار کتابخانه ای صورت می گیرد.