دقت توموگرافی خطی در ارزیابی پهنای مندیبل در محل بوردر فوقانی کانال مندیبولار

یافتن روش دقیق و کم هزینه در اندازه گیری پهنای استخوان برای تعیین ابعاد ایمپلنت ضروری است. توموگرافی خطی روش بسیار کم هزینه ای است و از آنجا که در مورد دقت دستگاه توموگرافی خطی در ارزیابی پهنای مندیبل یافته های مستند و دقیقی در دسترس نمی باشد هدف از این مطالعه ارزیابی دقت توموگرافی خطی در تعیین پهنای استخوان مندیبل بود.
در این مطالعه تشخیصی(بررسی دقت یک روش) 23 محل برروی چهار مندیبل خشک انتخاب شد و بانشانه های فلزی در راس کرست مشخص گردید. بعد از انجام توموگرافی خطی در محل های ذکر شده عرض مندیبل در محل مورد بوردر فوقانی کانال مندیبل برروی مقاطع توموگرافی تعیین گردید. سپس مندیبل ها برش داده شدند. ضریب همبستگی پیرسون بین مقادیر واقعی و مقادیر بدست آمده از تصاویر تعیین شد. با محاسبه میانگین خطا با اعمال ضریب بزرگنمایی، درصد خطاهای قابل قبول در محدوده 1± میلی متر محاسبه گردید. به منظور تطبیق بیشتر اندازه ها با واقعیت، معادله رگرسیون خطی نوشته شد و درصد خطاهای قابل قبول در محدوده 1± میلی متر محاسبه شد.
ضریب همبستگی پیرسون بین توموگرافی خطی و واقعیت در ارزیابی ضخامت مندیبل 813/0=r،0001/0p< محاسبه شد. میانگین مقادیر مطلق اختلاف بین اندازه گیری ضخامت با توموگرافی خطی و مقادیر واقعی 3/0 میلی متر (13/1=SD) بود و 5/56% از اندازه ها در محدوده خطای قابل قبول 1± میلی متر قرار گرفتند با کاربرد معادله رگرسیون خطی 8/51% از اندازه ها در محدوده خطای قابل قبول1± میلی متر قرار گرفتند.
توموگرافی خطی در ارزیابی پهنای مندیبل باید با احتیاط بیشتری مورد استفاده قرار گیرد.