شیوع ژن های مقاومت بتا لاکتامازی SHV/CTX-M/TEM در اشرشیا کلی جدا شده از عفونت ادراری در شهرتهران

آنزیم های بتالاکتامازی، مهمترین عامل مقاومت به آنتی بیوتیکهای خانواده بتالاکتام در میان باکتری های گرم منفی می باشد. امروزه شاهد افزایشروز افزون عفونتهای ناشی از آن ها در جهان هستیم و این یکی از مشکلات بهداشتی درمانی نو ظهور در سطح دنیا ست. هدفاز این تحقیق بررسی الگوی حساسیت آنتی بیوتیکی نسبت به آنتی بیوتیک های بتالاکتام و تحقیق پیرامون وجود ژن می باشد. E.coli در نمونه های ادراری blaSHV، blaTEM، blaCTX-M های بتالاکتاماز جدا شده از نمونه های ادراری در شهر تهران طی E.coli تعداد 246 ایزوله Disk 89 مورد بررسی قرار گرفت. برای تعیین مقاومت نمونه ها، تست آنتی بیوگرام با روش - سال 1388 انجام گرفت. آنتی بیوتیک های تحت بررسی عبارت بودند از: سفوتاکسیم، سفتازیدیم، diffusion Combined Disk Test ازروش. (Mast ایمی پنم، نالیدیکسیک اسید و سیپروفلوکساسین(شرکت Clinical and laboratory (CLSI) برای آزمایش تائیدی استفاده گردید. نتایج با استانداردهای از نظر ژن PCR مثبت، توسط روش ESBL مقایسه و در نهایت ایزوله های standards institute مورد بررسی قرار گرفتند. blaSHV،bla CTX-M،bla TEM های (%39/2) 47 %) ایزوله مقاوم به سفتازیدیم و 96 /1) از 246 ایزوله مورد بررسی 116 TEM بودند. ژن ها ESBL 44 %) ایزوله مولد /3) ایزوله مقاوم به سفوتاکسیم بودند. همچنین 109 یافت ESBL 77 ایزوله های (%70/ 75 و(6 (%68/8) 95 (%87/ به ترتیب در(1 blaSHV،blaCTX-M،bla 68 نمونه واجد دو ژن (%62/ 40 نمونه حاوی هر سه ژن مورد نظر بودند. علاوه بر این (3 (%36/ شد. (6 54 نمونه واجد (% 49/ و(5 blaCTX-M وblaTEM 61 نمونه واجد دوژن (% 55/9)، blaTEM وblaSHV بودند blaSHV، blaCTX-M دوژن با توجه به درصد بالای مقاومت به سفالوسپورین های نسل سوم، انجام دقیق آزمایشهای آنتی بیوگرام قبل از تجویز آنتی بیوتیک در عفونت های ناشی از ارگانیسم های تولید کننده یک ضرورت اجتناب ناپذیر است.