امکان سنجی بر چسب گذاری ادات سخن متون عربی در لایه نحو؛ قوانین سیست تشخیص معطوف و معطوف علیه «واو»

موضوع گرامر زبان (نحو)، یکی از موضوعاتی است که در پردازش زبان طبیعی مورد توجه قرار می‌گیرد. گرامر زبان، یعنی بررسی چینش کلمات و نقش هر واژه در کنار سایر واژگان. از مهم‌ترین موضوعاتی که می‌توان در گرامر زبان مطرح کرد، بحث عطف است. عطف، به منزله مفصلی است که قسمتی از عبارت پس از خود را به قبل آن مربوط می‌سازد. یکی از دلایلی که بررسی عطف را در اولویت قرار می‌دهد، میزان استفاده و فراوانی آن در متون است. مشخص‌شدن رابطه کلمه پس از حرف عطف با پیش از آن، هم به پیداکردن نقش کلمه پس از حرف عطف کمک کرده و هم در مرحله‌های بعدی به یافتن رابطه معنایی جملات کمک خواهد کرد. مسیری که برای کشف معطوف و معطوف علیه طی شد، راهی برخاسته از دل متون عربی بود. برای پیداکردن معطوف و معطوف علیه، به قوانینی بیش از آنچه در کتب عربی معمول می‌باشد، نیاز است. از همین رو، تلاش بر آن بود تا با بررسی متون متعدد، قوانینی استقرایی از دل جملات عربی به دست آید. در بحث عطف، سه رکن وجود دارد: 1. حرف عطف: حروفی که می‌توانند عاطف باشند، محدود هستند. در نتیجه، تشخیص آنها نیازی به قاعده ندارد و در یک بانک کوچک قابل جمع‌آوری هستند. 2. معطوف: کلمه یا عبارتی را که پس از حرف عطف می‌آید، معطوف می‌گویند. تشخیص ابتدای معطوف مشکل نیست؛ چرا که شروع معطوف بلافاصله پس از حرف عطف است؛ اما پیداکردن پایان آن نیازمند دقت و قاعده‌نگاری است. 3. معطوف علیه: کلمه یا عبارتی که معطوف به آن عطف می‌شود. پیداکردن آغاز و پایان معطوف علیه، سخت و نیازمند قاعده‌نگاری است. نتیجه آنکه در بحث عطف، قاعده‌نگاری‌ها تنها متمرکز بر کشف انتهای معطوف و ابتداء و انتهاء معطوف علیه خواهد بود. 2 آنچه در این مقاله پی‌گرفته می‌شود، عطف با حرف واو است. بنابراین، اگر در جایی از متن سخن از حرف عطف آمد، منظور چیزی جز همان حرف «و» نیست. إن شاء الله در مجالی دیگر، به بررسی سایر حروف عطف خواهیم پرداخت.