تاثیر تمرین های اصلاحی بر اختلال های عضلانی- اسکلتی

اختلال های عضلانی– اسکلتی مرتبط با کار عمده ترین عامل از دست رفتن زمان کار، افزایش هزینه ها و آسیب های انسانی نیروی کار به شمار می رود. هدف از تحقیق حاضر، بررسی شیوع اختلال های عضلانی - اسکلتی مرتبط با کار پرستاران بیمارستان الزهرا و تاثیر 8 هفته تمرین های اصلاحی منتخب و مداخله های ارگونومی بر آن ها بود.
از پرسش نامه نوردیک برای مطالعه شیوع اختلال های عضلانی- اسکلتی مرتبط با کاراستفاده شد و همچنین برای ارزیابی سطوح مواجهه با خطر اختلال های عضلانی - اسکلتی در 6 وظیفه کاری پرستاران عکس برداری و از روش ارزیابی سریع ریسک فاکتور (QEC) استفاده شد.
پرسش نامه نوردیک در بین 216 نفر از پرستاران توزیع گردید. تعداد 29 نفر که دارای اختلال های عضلانی– اسکلتی بودند. میزان شیوع اختلال های عضلانی- اسکلتی در ناحیه کمر 4/64 درصد، زانو 4/51 درصد، گردن 6/48 درصد، شانه 5/43 درصد و مچ دست 7/40 درصد، نواحی پشت 6/29 درصد، پا و قوزک پا 29 درصد، باسن– ران 5/24 درصد و آرنج 3/ 15 درصد بود. جا به جا کردن بیمار، بالاترین امتیاز را در میان وظایف به خود اختصاص داده است. به دنبال 8 هفته تمرین های اصلاحی و مداخله های ارگونومی میزان اختلال های کمر، شانه، گردن و مچ دست بهبودی معنی داری را نشان دادند (P<0/05).
میزان شیوع اختلال های عضلانی- اسکلتی در پرستاران مورد مطالعه به طور نسبی بالا بود. بالا بودن سطح ریسک خطر نشانه آسیب زا بودن شرایط و محیط کار در بیمارستان است. اصلاح تکنیک جا به جا کردن بیماران و بهبود شرایط بلند کردن بیماران توصیه می شود.