سید قطب و نظریه تصویر هنری در قرآن

یکی از حوزه های پژوهشی اعجاز بیانی قرآن کریم تصویر پردازی و تصویر آفرینی است. پردازنده این نظریه سید قطب، ادیب معاصر مصری است. وی برخلاف ناقدان معاصر عرب که بررسی هایشان را به تصویر شعری محدود ساختند و بیش تری معیارهای خود را در داوری بر آن از نقد اروپایی می گیرند، در بررسی قران از حیث اعجاز مسیر نوینی را انتخاب کرد. مفردات قرآن به تنهایی نتوانستند با موسیقی شان او را مشغول کنند یا ترکیب های قرآنی هم به تنهایی نتوانستند تمام همت و اندیشه او را با هماهنگی و پیوندی که دارند به خود اختصاص دهند. نظر سید قطب بر این که چطور قرآن در همه زمینه ها بهترین وسیله تعبیر یعنی تصویر (ترسیم تابلوها و بازسازی صحنه) را بر می گزیند متمرکز است و چگونگی این خصیصه به زیبایی قرآن می انجامد. به نظر وی تصویر هنری قرآن مولفه های مانند: تخیل، تجسیم، تشخیص، موسیقی و... به منزله یک پیکره به هم پیوسته و اجزای جدانشدنی دارد که در شناخت طبیعت تصویر هنری در قرآن نقش آفرینی می کنند. در ادامه با چنین مبنایی به گونه های تصویر آفرینی در قرآن می پردازد که مهم ترین آن ها عبارتند از : تصویر معانی ذهنی، تصویر حالات نفسانی، تصویر حالات واقعی، تصویر ضرب المثل ها و...