کیفیت زندگی پرستاران در ایران

کیفیت زندگی پرستاران متاثر از عوامل مختلفی است که می تواند ارایه خدمات با کیفیت از جانب آن ها را با چالش رو به رو کند. هدف از این پژوهش بررسی کیفیت زندگی پرستاران شاغل در بیمارستان های دولتی کشور بود.

در این پژوهش توصیفی- مقطعی کیفیت زندگی پرستاران در چهار بعد سلامت جسمی، روانی، اجتماعی و محیطی در سال 89 مورد بررسی قرار گرفت. نمونه گیری از نوع تصادفی ساده بود و 850 پرستار از 17 استان کشور با پر کردن پرسشنامهWHOQOL-BREF در این مطالعه شرکت کردند. نتایج با استفاده از آمار توصیفی و آزمون کای- دو ارایه شد.

نتایج نشان داد حدود نیمی (45%) از پرستاران کیفیت زندگی خود را در حد متوسط ارزیابی کرده بودند و از وضعیت سلامت خود راضی بودند. بیشترین میانگین(7/2 ± 8/13) مربوط به حیطه سلامت جسمانی و کمترین (6/2 ± 2/11)مربوط به سلامت محیط بود. بین حیطه های کیفیت زندگی با سمت پرستاران در بیمارستان و شیفت آن ها ارتباط معنا دار دیده شد.

حدود نیمی از پرستاران کیفیت زندگی خود را در حد متوسط ارزیابی کردند. با توجه به موارد بیان شده ، نتایج این تحقیق می تواند مورد استفاده صاحبنظران و سیاستگذاران حرفه پرستاری قرار گیرد. امید است بتوان بانک اطلاعاتی از وضعیت کیفیت زندگی پرستاران به دست آورد که به توان به طور مداوم مورد پایش قرار گیرد.