بررسی نقش کلانتری های تهران بزرگ در کنترل بحران های صنفی از سال 1380 تا 1384

این مقاله برگرفته از پایان نامه ای با همین عنوان است و فرضیات با بهره-گیری از تجربیات ارتباط کاری با کلانتری ها و داشته های علمی بر پایه مبانی نظری و نتایج تجربی خدمتی بدین صورت تنظیم شده است:1. کلانتری های تهران بزرگ در پیش بینی و پیشگیری از وقوع بحران های صنفی حوزه استحفاظی خود نقش مؤثری داشته اند.
2. کلانتری های تهران بزرگ در مقابله و ترمیم بحران های صنفی حوزه استحفاظی، ایفای نقش کرده اند.
3. کمیت و کیفیت اقدامات کلانتری ها در بحران های صنفی، معمولا بستگی به شرایط موجود در صحنه، میزان کارآیی و اقتدار کلانتری و دستورات سلسله مراتب فرماندهی دارد.
روش تحقیق، توصیفی و بعضا پس رویدادی بوده و با تکیه بر روش پیمایشی صورت گرفته است.
تعداد پرسش نامه های تکمیل شده 91 مورد بوده که توسط رؤسا و مسئولان دوایر اطلاعات و پیشگیری کلانتری ها و نیز توسط خبرگان ناجا که ارتباط کاری با کلانتری ها داشته اند، تکمیل و با استفاده از آزمون آماری بینومیال تجزیه و تحلیل شده است.
نتایج تحقیق نشان می دهد که کلانتری های تهران بزرگ به ترتیب اولویت در مراحل پیش بینی، پیشگیری، ترمیم و بازسازی و مقابله با بحران های صنفی مؤثر بوده اند. عوامل مؤثر بر کمیت و کیفیت اقدامات کلانتری ها در بحران های صنفی نیز، به ترتیب اولویت دستورات سلسله مراتب فرماندهی، اقتدار و کارآیی کلانتری و شرایط موجود در صحنه به دست آمده است.