کاربرد دوگانه (موازی- معکوس) نقاب سندباد در شعر عبدالوهاب البیاتی

شرایط پیچیده ی سیاسی واجتماعی ملت های عرب در دوران معاصر، در کنار انگیزه های هنری، باعث شد تا شاعر معاصر برای بیان عواطف و اندیشه های درونی اش به در لفافه سخن راندن گرایش پیدا کند و در این زمینه، تکنیک نقاب به عنوان والاترین شکل کاربرد نماد و اسطوره یکی از اساسی ترین دستمایه های او محسوب می گردد. در این بین نقاب های مردمی به جهت قرابت فراوان با انگاره های ایشان،از اقبال خاصی برخوردار است. در این نوشتار، نقاب دوگانه سندباد در شعر«بیاتی» مورد بررسی قرار می گیرد،شاعری که بعنوان نظریه پردازتکنیک نقاب در شعر عربی،به واسطه برخورداری از الهامات والای شعری و وجود تجربه مشترک با کهن الگوی جهانگرد و همزادپنداری با شخصیت «سندباد» باید او را سندباد شعر عربی نام نهاد.او با یافتن ابعاد رهنمون گر و مشترک میان تجربه ی خویش و دلالت های شخصیت سندباد، توانست این کهن الگوی عامیانه را عرصه ی ابراز دغدغه های درونی خود،در قالبی بشری و فراشمول قرار دهد و در این روند در کنار کاربرد موازی و هماهنگ نقاب سندباد، با توجه به تجربه متفاوت خویش در دوران معاصر، در مواردی بگونه ای هنرمندانه معکوس نمایی شخصیت سندباد که در حقیقت خود شاعر می باشد، اساس کار قرار می گیرد.