رتبه بندی نواحی شهری از نظر شاخص های توسعه ی پایداربا استفاده از روش های تحلیل عاملی و تاکسونومی (شهر ایلام)

بررسی شناخت وضعیت و تنگناهای توسعه ی نواحی، به لحاظ پایداری و توسعه ی پایدار در شهرها، از مسایلی است که اخیرا در فرهنگ برنامه ریزی شهری مطرح شده است. اما در کشور ما جایگاه آن به خوبی طرح نشده است. هدف این مقاله شناسایی پایداری و ناپایداری توسعه ی نواحی شهر ایلام،همچنین شناسایی نقاط قوت و ضعف این نواحی شهری با استفاده از شاخص های توسعه ی پایدار است. روش تحقیق ترکیبی از روش های تحلیلی و موردی- زمینه ای است. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش تحلیل عاملی و روش تاکسونومی استفاده شده است. نوع تحقیق کاربردی- توسعه ای است.جامعه ی آماری نواحی چهارده گانه ی شهر ایلام است. براساس نتایج به دست آمده از چهارده ناحیه ی شهری دو ناحیه نیمه پایدار و دوازده ناحیه دیگر ناپایدار بوده وهیچ کدام از نواحی شهری پایدار نبوده اند.در نواحی ناپایدار عدم انطباق رشدجمعیت با نیازهای خدماتی،کمبود فضاهای سبز و تفریحی، نبود خدمات مناسب بهداشتی درمانی، تجاری، ورزشی، افزایش نرخ رشد جمعیت، کمبود امکانات آموزشی،فرهنگی،اشتغال پایین، سکونت اقشار کم درآمدو مهاجرین،ساخت وسازهای بدون مجوز و گسترش بی رویه در این نواحی برمیزان ناپایداری شدت بخشیده است. بنابراین جهت دست یابی به توسعه ی پایدار در بیشتر نواحی شهری، تنها با شناخت ابعاد توسعه ی پایدار و نقاط قوت و ضعف نواحی شهری و توجه به عوامل(شاخص ها)پایدار و تقویت عوامل ناپایدار امکان پذیر است.درغیر این صورت، نه تنها نواحی شهری پایدار ارتقاء نمی یابند، بلکه روز به روز وضعیت پایداری آن ها کاهش یافته و نواحی ناپایدار همچنان به وضعیت خود ادامه می دهند.