جلوه هایی عرفانی از نماز

بهترین جلوه نیایش در نماز بروز نموده که ارتباط مستقیم و بی واسطه با خداوند است. نماز پیوندی بین خاک با افلاک می باشد که سرشتی عرفانی دارد و شاعران و نویسندگان دیروز و امروزدر بیان حکمت های آن نوعی از تجربه عرفانی را به نمایش نهاده اند. در این مقاله نمونه هایی از این تجربه قدسی را در گفته مختلف آورده و در ضمن آن جلوه هایی از وصال مشترک معنوی را با مایه های واحد نشان داده است. آنچه در کهن ترین متون عرفانی چون کشف المحجوب، مرصاد العباد و مصباح الهدایه آمده و در زبان ابن عربی و غزالی جاری گردیده در فحوای اشعار شاعران معاصر نیز آمده که نمونه های آن تقدیم می گردد.