خوشه های انگیزشی دانشجویان در دورس عمومی، تربیتی و اختصاصی دانشگاه تربیت معلم آذربایجان

هدف از این پژوهش شناسایی خوشه های انگیزشی دانشجویان در دروس عمومی، تربیتی و اختصاصی بود. مبانی نظری پژوهش نظریه خودتعیین-گری دسی و رایان است که در آن منابع انگیزشی به پنج دسته انگیزش درونی، نظم دهی تشخیص داده شده، نظم دهی درون فکنی، نظم دهی بیرونی و بی انگیزگی تقسیم شده است. پژوهش به روش پیمایشی انجام شد. آزمودنی ها 159 نفر از دانشجویان دبیری دانشگاه تربیت معلم آذربایجان بودند. برای تشخیص خوشه های انگیزشی پرسشنامه انواع انگیزش در کلاس بر روی آزمودنی ها اجرا شد. با در اختیار داشتن نمرات آزمودنی ها در انواع شیوه های انگیزشی در کلاس در هر سه نوع درس، تفاوت در شیوه های انگیزشی آنها در این دروس مقایسه شد. برای این مقایسه از یک تحلیل خوشه ایاستفاده شد. نتایج نشان داد که در هر کدام از دروس عمومی، تربیتی و اختصاصی دو خوشه انگیزشی وجود دارد: اولین خوشه یک نیمرخ انگیزشی خود تعیین گر بود که در آن دانشجویان سطوح بالایی از انگیزش درونی و نظم دهی تشخیص داده شده و سطوح پایینی از بی انگیزگی و انگیزش بیرونی داشتند. دومین نیمرخ انگیزشی که از تحلیل خوشه ایبه دست آمد شامل دانشجویانی با مقادیر بالای بی انگیزگی و نظم دهی بیرونی، مقدار متوسط در نظم دهی تشخیص داده شده و مقادیر پایین در انگیزش درونی و نظم دهی درون فکنی بود. بررسی خوشه-های انگیزشی دانشجویان در دروس عمومی، تربیتی و اختصاصی نشان داد که نسبت دانشجویان خوشه یک در دروس اختصاصی بیشتر از دروس عمومی و تربیتی بود. در دروس عمومی نسبت دانشجویان هر دو خوشه یکسان بود.