حذف نیترات از آب با استفاده از جاذب گرانول هیدروکسید فریک

یکی ازمنابع عمده آلودگی آب آشامیدنی، نیترات است. اگر غلظت نیترات بالاتر از حد استاندارد (mgL-1 45 بر حسب نیترات) باشد؛ مصرف این آب سبب بروز بیماری متهموگلوبینمی در کودکان می شود. هدف از این مطالعه بررسی میزان جذب نیترات روی گرانول هیدروکسید فریک (GFH) می باشد. همچنین در این مطالعه، میزان تاثیر فاکتور هایی مانند غلظت اولیه نیترات، زمان تماس، جرم و اندازه ذرات جاذب در ظرفیت جذب تعیین شد.

این مطالعه بنیادی است و در مقیاس آزمایشگاهی انجام شد که در آن محلول های سینتیک نیترات در یک راکتور ناپیوسته در تماس با جاذب قرار داده شد تا سینتیک جذب، مدل شود

نتایج نشان می دهند که با افزایش غلظت اولیه نیترات، ظرفیت جذب در زمان کوتاه 2 تا 3 دقیقه به بیشترین حد می رسد. ظرفیت جذب، با افزایش مقدار و کاهش اندازه ذرات جاذب کاهش می یابد. همچنین سینتیک جذب از الگوی واکنش های درجه دو کاذب پیروی می کرد.

نیترات با این روش حذف، می تواند به زیر حد استاندارد (mgL-1 45 بر حسب نیترات) برسد. بهره برداری آسان و ظرفیت جذب بالای GFH، از مزایای به کارگیری این روش حذف است