اثر عوامل ضد میکروبی بر روی سلول های پلانکتونیک و بیوفیلم

استرپتوکوک های موتانس به خاطر قابلیت سنتز پلیمرهای خارج سلولی و تشکیل بیوفیلم از عوامل مهم ایجاد کننده ی پوسیدگی دندان در انسان هستند. هدف از این مطالعه تشکیل بیوفیلم از سویه های بالینی و استاندارد استرپتوکوکوس موتانز در شرایط آزمایشگاهی و بررسی مقاومت آن ها نسبت به عوامل ضد میکروبی می باشد.
روش تحقیق: در این بررسی از بین سویه های استرپتوکوکوس موتانس جدا شده از پلاگ های دندانی و عفونت های دهان، سویه ای با قابلیت برتر تولید بیوفیلم جهت آزمون عوامل ضد میکروبی انتخاب گردید. بیوفیلم استرپتوکوکوس موتانس در میکروپلیت هایی از جنس پلی استیرن تشکیل گردید. میزان تاثیر مواد ضد میکروبی متداول مانند آنتی بیوتیک های پنی سیلین، اریترومایسین، تتراسایکلین و کلرهگزیدین در زمان های مختلف بر روی تعداد سلول های زنده بیوفیلم مورد ارزیابی قرار گرفت. MIC مواد مورد آزمون برای سلول های پلانکتونیک استرپتوکوکوس موتانس تعیین گردید.
بیشترین اثر باکتریوسایدی بعد از 5 دقیقه تیمار بیوفیلم در مورد کلرهگزیدین 2/0 درصد با MIC mg/ml 09/0 و کمترین تاثیر در مورد تتراسایکلین با MIC mg/ml 3/0 مشاهده گردید. نسبت جذب نوری بیوفیلم سویه ی بالینی به OD بیوفیلم حاوی بیوساید در همان سویه (ODr) نشان داد که ضخامت بیوفیلم تشکیل یافته در حضور مواد میکروبی مؤثرتر در پایین ترین حد خود قرار دارد. کاهش پایدار در تعداد سلول های زنده بیوفیلم در تیمارهای اریترومایسین و پنی سیلین مشخص بوده است.
این بررسی نشان داد که برای ریشه کن کردن سلول های زنده بیوفیلم به غلظتی بیش از MIC 5 مواد ضد میکروبی لازم است.