بررسی مقاومت به شوری سه گونه مرتعی در شرایط گلخانه ای

این تحقیق به منظور بررسی تاثیر سطوح مختلف شوری بر خصوصیات مورفولوژیکی، رویشی و فیزیولوژیکی سه گونه مرتعی Ag. elongatum، Agropyron desertorum و Hordeum fragilis در گلخانه ی مزرعه فدک قم انجام شد. طرح به صورت فاکتوریل شامل سه گونه مرتعی به عنوان فاکتور اول و پنج سطح شوری صفر (شاهد)، 50، 100، 150 و 200 میلی مولار کلرور سدیم به عنوان فاکتور دوم و با طرح پایه کاملا تصادفی در 3 تکرار اجرا گردید. طول مدت اعمال تنش شوری 66 روز بود. در مدت اجرای آزمایش 27 متغیر مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج تجزیه واریانس صفات نشان داد که از نظر بیشتر صفات، گونه های تحت بررسی و سطوح مختلف شوری با یکدیگر اختلاف معنی داری داشتند. البته مقایسه میانگین صفات در 15 تیمار اثر متقابل گونه * شوری نشان داد که تیمارهای شاهد و شوری 50 میلی مولار در هر سه گونه تحت بررسی دارای بیشترین مقدار محتوای نسبی آب بوده و کمترین میزان آن در شوری 200 میلی مولار و در دو گونه Agropyron مشاهده گردید. بنابراین کاهش محتوای نسبی آب در این گونه ها به عنوان واکنش گیاه در برابر تنش شوری می باشد. بدین ترتیب، بیشترین میزان کلروفیل کل در تیمار شاهد و در دو گونه Agropyron و کمترین میزان آن در شوری 200 میلی مولار و در هر سه گونه مشاهده شد. بنابراین با افزایش میزان تنش، مقدار کربوهیدرات محلول افزایش یافت. به طوری که بیشترین درصد پرولین در شوری 200 میلی مولار و در هر سه گونه مشاهده شد. از بررسی مجموع صفات، آستانه تحمل به شوری در Ag. elongatum وAg. desertorum را می توان به ترتیب شوری 150 و 100 میلی مولار و در Hordeum fragilis شوری 50 میلی مولار در نظر گرفت. بنابراین در میان گونه ها Ag. elongatum را می توان گونه متحمل تر به شوری دانست. از این رو متغیرهای رشدی دارای همبستگی مثبت و معنی داری با یکدیگر بودند و همبستگی منفی و معنی داری با متغیرهای میزان هیدرات های کربن و درصد پرولین داشتند. مقدار کلروفیل کل با محتوی نسبی آب همبستگی مثبت و معنی دار و با کمبود آب نسبت به حالت اشباع، قندهای محلول و درصد پرولین همبستگی منفی و معنی داری نشان داد.