بررسی مقایسه ای توجه شنیداری در دانش آموزان مبتلا به اختلال یادگیری و عادی 9-7 ساله

اختلال یادگیری که به گروهی ناهمگن از اختلال ها اشاره دارد و ممکن است با مشکل در شنیدن، خواندن، نوشتن یا توانایی ریاضی بروز یابد. این کودکان به خاطر مشکل ناکارایی توجه در کلاس با مشکلات تحصیلی زیادی روبه رو می گردند. این پژوهش با هدف مقایسه توجه شنیداری در این گروه از کودکان با گروه عادی انجام گرفته است.
تعداد 27 دانش آموز پسر مبتلا به اختلال یادگیری 9-7 ساله به صورت غیراحتمالی ساده از بین نمونه های در دسترس انتخاب شدند، و 27 دانش آموز پسر عادی به عنوان گروه شاهد وارد این پژوهش شدند. جهت بررسی توجه شنیداری، انتخابی و تقسیم شده، به ترتیب از آزمون های گفتار در نویز فارسی و اعداد دایکوتیک استفاده شد.
میانگین امتیاز گفتار در نویز در مقایسه هر دو گوش گروه مبتلا به اختلال یادگیری، در سنین 7 و 8 سال، اختلاف معنی دار با میانگین امتیاز در گروه عادی نشان نداد(05/0p>). در مقایسه بین 9 ساله ها تنها در گوش راست میانگین امتیاز دانش آموزان عادی بیشتر بود(033/0p=). در اعداد دایکوتیک، بین میانگین امتیازها در گوش راست بین دو گروه تفاوت معنی داری مشاهده نشد(05/0p>). اما در سنین 7 و 8 سال در گوش چپ میانگین امتیاز دانش آموزان عادی بیشتر بود(05/0p<).
در کودکان مبتلا به اختلال یادگیری در نسبت سیگنال به نویز مطلوب، توجه شنیداری انتخابی متاثر نمی شود لیکن به نظر می رسد توجه شنیداری تقسیم شده به دلیل عدم رشد کامل سیستم شنوایی مرکزی و یا اختلال پردازش شنیداری مرکزی متاثر می گردد.