موثرترین شاخص پایداری در انتخاب ژنوتیپ های گندم در شرایط شور

به منظور تعیین برخی شاخص های پایداری مرتبط با عملکرد دانه در شوری های مختلف، آزمایشی در مزرعه تحقیقاتی شوری مرکز ملی تحقیقات شوری انجام گرفت. تیمار های آزمایشی شامل 14 ژنوتیپ گندم بود که در دو شرایط شور و معمولی (غیر شور) ارزیابی شدند. شوری آب آبیاری در شرایط شور و معمولی به ترتیب 0/10 و 5/2 دسی زیمنس بر متر بود. نتایج نشان داد که بدون توجه به ژنوتیپ، عملکرد دانه و تعداد دانه در سنبله در شرایط معمولی به طور معنی داری بیشتر از شرایط شور بود. بین شرایط شور و معمولی از نظر وزن هزار دانه تفاوت قابل توجهی وجود نداشت. بین شرایط شور و غیر شور از نظر وزن هزاردانه تفاوت معنی دار وجود نداشت. عملکرد دانه ژنوتیپ های مورد بررسی در هر دو شرایط بطور معنی داری با یکدیگر تفاوت داشتند. ژنوتیپ شماره 5 (PF70354/BOW...) بیشترین میزان عملکرد دانه را در شرایط شور و معمولی به ترتیب معادل 44/723 و 56/976 گرم در متر مربع تولید نمود. همبستگی بین میزان عملکرد دانه در شرایط معمولی با میزان عملکرد دانه در شرایط شور، متوسط عملکرد دانه در هر دو شرایط(MP) و شاخص تحمل به تنش (STI) معنی دار بود. شاخص تحمل به تنش (STI) می تواند به عنوان یک شاخص موثر در انتخاب ژنوتیپ های گندم در شرایط شور مد نظر قرار گیرد.