تجزیه ژنتیکی تحمل به خشکی در پنبه های الیاف متوسط با استفاده از تلاقی های دای آلل

تعداد 4 رقم پنبه به صورت یک طرح دای آلل یک طرفه با یکدیگر تلاقی داده شده و والدین و نتایج F1 آنها در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در 3 تکرار در دو آزمایش جداگانه (شرایط آبیاری بدون تنش و شرایط تنش خشکی) کشت گردیدند. تجزیه دای آلل برای صفات عملکرد وش، وزن وش قوزه، تعداد قوزه در بوته، درصد زودرسی و ارتفاع بوته بر مبنای روش 2 گریفینگ (مدل 2) انجام شد. در محیط بدون تنش واریانس ژنوتیپ ها برای ارتفاع بوته در سطح احتمال یک درصد و برای وزن وش قوزه در سطح احتمال 5 درصد معنی دار بود. در حالی که در محیط تنش واریانس ژنوتیپ ها برای صفت عملکرد وش و ارتفاع بوته در سطح احتمال 5 درصد معنی دار بود. اثرات ترکیب پذیری عمومی برای صفت وزن قوزه و ارتفاع بوته در محیط بدون تنش به ترتیب در سطح احتمال یک و 5 درصد معنی دار شدند. همچنین این اثرات برای صفات عملکرد وش و ارتفاع بوته در محیط تنش به ترتیب در سطح احتمال 5 و یک درصد معنی دار بودند. تجزیه دای آلل حاکی از وجود اثرات افزایشی ژن ها در کنترل صفات فوق بود. تجزیه دای آلل مرکب نشان داد که در کنترل ژنتیکی دو صفت عملکرد وش و ارتفاع بوته، واریانس ژنتیکی افزایشی اهمیت زیادی داشت. در شرایط تنش خشکی،وراثت پذیری خصوصی عملکرد وش بالا و در مورد ارتفاع بوته،در حدود متوسط بود.