تعیین اثر متقابل ژنوتیپ x محیط با استفاده از روش های پارامتری و ناپارامتری پایداری فنوتیپی در ژنوتیپ های عدس

برای کاهش اثر متقابل ژنوتیپ × محیط و انجام گزینش دقیق تر، عملکرد و پایداری ژنوتیپ ها باید بطور همزمان مدنظر قرار داد. در این تحقیق از روش های پارامتری و ناپارامتری برای تعیین ژنوتیپ پایدار استفاده شد و سپس همبستگی بین این روش ها مورد بحث قرار گرفت. تعداد 10 ژنوتیپ عدس در 5 منطقه از ایران (گچساران، کرمانشاه، شیروان، گنبد و ایلام) بمدت 2 سال (1382-1381) مورد ارزیابی پایداری عملکرد قرار گرفتند. نتایج تجزیه پایداری با استفاده از روش های پارامتری ضریب رگرسیون ابرهارت و راسل، میانگین مربعات درون مکانی لین و بینز، اکووالانس ریک و ضریب تبیین پینتوس به ترتیب ژنوتیپ های (9 و 6)، (9 و 5)، (8 و 9) و (9 و 8) را به عنوان پایدارترین ژنوتیپ ها معرفی کردند. نتایج تجزیه روش های ناپارامتری آماره های NP1، NP2، NP3، Si(1) و Si(2) تنارازو و نصار و هان به ترتیب ژنوتیپ های (9 و 8)، (9، 8 و 1)، (9 و 8)، (2 و 1) و (2 و 1) را پایدارترین ژنوتیپ ها معرفی کرد. در نهایت با توجه به همبستگی بین روش های پارامتری و ناپارامتری ژنوتیپ شماره 9(ILL 6199) به عنوان پایدارترین ژنوتیپ انتخاب شد. نتایج این تحقیق نشان داد اگر هدف، تعیین سازگاری عمومی باشد معیارهای پارامتری واریانس شوکلا، و میانگین مربعات لین و بینز و معیارهای ناپارامتری تنارازو و نصار و هان نسبت به سایر پارامترهای مورد مطالعه در اولویت هستند.