بررسی فراوانی بروز انتی ~
ژنki67 دراسکواموس سل کارسینومای دهان و مری

اسکواموس سل کارسینوما(scc) شایعترین تومور بدخیم دهان و مری است. آنتی ژن Ki67 به عنوان نشانگر تزاید سلولی، در تعیین رفتار بیولوژیک تومورها نقش موثری دارد. هدف از این مطالعه، تعیین فراوانی بروز نشانگر Ki67 در اسکواموس سل کارسینوم دهان و مری و عوامل مرتبط با آن بود.
مطالعه به روش توصیفی انجام شد. 40 بلوک پارافینه مربوط به بیماران مبتلا به SCC دهان و مری (هر گروه 20 مورد)انتخاب شدند. خصوصیات کلینیکوپاتولوژیک نمونه ها ثبت شد سپس نمونه ها به روش ایمونوهیستوشیمی (IHC) جهت انتی ژن Ki67 رنگ آمیزی شدند. سلول های مثبت در 10 شان میکروسکوپی به طور تصادفی شمارش شدند و درصد سلولهای مثبت (Labeling Index) ثبت شد و به دو گروه بیان ضیف(45%0 ≥)و بیان قوی(45%<)تقسیم شدند. یافته ها با کمک نرم افزار SPSS با آماره کای دو تحت واکاوی آماری قرار گرفت. از 40 نمونه مورد بررسی 24 مورد (60%)مذکر و16 مورد (40%) مونث بودند. میانگین سنی مبتلایان 3/14 ± 3/65 بود. از لحاظ بروز Ki67 45% نمونه های SCC مری و 10% نمونه های SCC دهانی در گروه بیان قوی قرار داشتند و 55% نمونه های SCC مری و 90% نمونه های SCC دهانی در گروه بیان ضعیف قرار داشتند که بین دو گروه تفاوت معنی دار دیده شد (P<0/02). سن و جنس مبتلایان در SCC دهان و مری با بروز Ki67 ارتباط معنی داری نداشت. اما درجه میکروسکوپی و اندازه تومور در SCC دهان و مری با بروز Ki67 ارتباط معنی داری نشان داد: به ترتیب (0.01= P و 0.03= P)و (0.02= P و 0.03= P).
بروز نشانگر Ki67 در SCC مری بطور معنی داری بیش از SCC دهان است که می تواند رفتار بیولوژیک پیشرونده آن را توجیه کند. سن و جنس بیماران تاثیری در بروز Ki67 ندارد. اما اندازه تومور و درجه میکروسکوپی SCC در دهان و مری با بیان Ki67 ارتباط معنی داری دارد.