مدل طراحی شبکه خطوط مترو با استفاده از الگوریتم ژنتیک

به دلیل نیاز به سرمایه گذاری زیاد در جهت ایجاد و توسعه سیستم مترو، طراحی صحیح و بهینه سیستم مترو به خصوص مسیریابی شبکه از اهمیت ویژه ای برخوردار است. روش های رایج طراحی شبکه مترو برای حل این گونه مسایل، با ابعاد بزرگ و پیچیده، مشکل بوده است و نتایج آنها نیاز به اعتبارسنجی زیادی دارد. حل مسایل طراحی شبکه توسط این روش ها معمولا بسیار زمان بر و پرهزینه می باشد، بنابراین، ضرورت و تمایل بیشتری برای استفاده از روش های ابتکاری وجود دارد. تاکنون چندین روش ابتکاری برای مسیریابی و حل این گونه مسایل ارایه شده است ولی اکثر این روش ها به طراحی یک مسیر مترو پرداخته اند و توجه کمتری به تحلیل و تولید شبکه ای از مسیرهای مترو شده است. همچنین پارامترها و محدودیت های مورد استفاده در این روش ها کافی و مناسب نیستند. روش پیشنهادی حاصل از این تحقیق، برای حل مسئله طراحی شبکه مترو یک روش ابتکاری بر مبنای استفاده از الگوریتم ژنتیک می باشد. ابتدا تعداد زیادی از مسیرهای ممکن توسط الگوریتم پیشنهادی، تولید شده است، سپس با استفاده از الگوریتم ژنتیک از طریق ترکیب این مسیرها شبکه های مختلفی ایجاد و در نهایت شبکه مناسب انتخاب می گردد. روش پیشنهادی در قالب یک مطالعه موردی ارزیابی شده است و نتایج نشان می دهد که می توان به خوبی از این روش برای طراحی شبکه خطوط مترو در شهرها استفاده کرد.