بررسی تاثیر کورکومین آزاد و دندروزومی بر القای مرگ برنامه ریزی شده در سلول های بنیادی و سرطانی

کورکومین جز فعال گیاه زردچوبه است که با مهار چند مسیر پیام رسانی درون سلولی قادر به القای مرگ برنامه ریزی شده سلولی است. با این حال حلالیت بسیار ضعیف آن در محیط آبی باعث محدودیت استفاده از این ترکیب ارزشمند شده است. در این مطالعه از دندروزوم به خاطر حلالیت در آب، داشتن ابعاد نانو و عدم سمیت سلولی برای انتقال کورکومین به سلول استفاده شده است.
در این پژوهش، قابلیت دندروزوم ها در رسانش کورکومین به سلول های AGS، HT3، 5637، hBMSC و U87 مورد مطالعه قرارگرفت. برای انتخاب بهترین غلظت دارویی و رده سلولی، غلظت های مختلف کورکومین در حالت آزاد و قرار گرفته در دندروزوم بر رده های سلولی تاثیر داده شد. سپس میزان القای مرگ برنامه ریزی شده سلولی به کمک رنگ پروپیدیوم آیوداید و میزان بیان ژن Bax به روش RT-PCR نیمه کمی بررسی شد.
فرمول بندی دندروزومی کورکومین باعث افزایش قابل توجه حلالیت این ماده شدیدا آب گریز در سلول های AGS شد. به طوری که به روش فلوسایتومتری القای مرگ برنامه ریزی شده سلولی بعد از 18 ساعت در سلول های تحت تیمار با فرمول بندی دندروزومی کورکومین 48 درصد و با کورکومین آزاد 20 درصد با غلظت بهینه دارو (20میکروگرم در هر میلی لیتر) مشاهده شد. همچنین به روش RT-PCR نیمه کمی افزایش سطح بیان ژن القای کننده مرگ برنامه ریزی شده سلول Bax در فرمول بندی دندروزومی نشان داده شد.
براساس نتایج، دندروزوم باعث افزایش حلالیت و القای سریع تر و بیشتر کورکومین در مقایسه با کورکومین آزاد می شود. به طوری که افزایش بیان 50 درصدی Bax در سلول های تحت تیمار نیز این مسئله را تایید نمود.